Omnia, patres conscripti, quae de aliis principibus a me 53.1.1
aut dicuntur aut dicta sunt, eo pertinent ut ostendam, quam
longa consuetudine corruptos deprauatosque mores princi-
patus parens noster reformet et corrigat. Alioqui nihil non
parum grate sine comparatione laudatur. Praeterea hoc 2.1
primum erga optimum imperatorem piorum ciuium officium
est, insequi dissimiles; neque enim satis amarit bonos prin-
cipes, qui malos satis non oderit. Adice quod imperatoris 3.1
nostri non aliud amplius ac diffusius meritum est, quam quod
insectari malos principes tutum est. An excidit dolori nostro 4.1
modo uindicatus Nero? Permitteret, credo, famam uitamque
eius carpi qui mortem ulciscebatur, nec ut in se dicta inter-
pretaretur, quae de simillimo dicerentur. Quare erga te, 5.1
Caesar, muneribus [omnibus] tuis omnibus comparo, multis
antepono, quod licet nobis et in praeteritum de malis im-
peratoribus cotidie uindicari et futuros sub exemplo prae-
monere, nullum locum nullum esse tempus, quo funestorum 5
principum manes a posterorum exsecrationibus conquiescant.
Quo constantius, patres conscripti, et dolores nostros et 6.1
gaudia proferamus; laetemur his quibus fruimur, ingemi-
scamus illis quae patiebamur; simul utrumque faciendum est
sub bono principe. Hoc secreta nostra hoc sermones hoc ipsae
gratiarum actiones agant, meminerintque sic maxime laudari 5
incolumem imperatorem, si priores secus meriti reprehendan-
tur. Nam cum <de> malo principe posteri tacent, manifestum
est eadem facere praesentem.