Et quis iam locus miserae adulationis manebat ignarus, cum
|
54.1.1
|
laudes imperatorum ludis etiam et commissionibus cele-
|
|
brarentur, saltarentur atque in omne ludibrium effeminatis
|
|
uocibus modis gestibus frangerentur? Sed illud indignum,
|
|
quod eodem tempore in senatu et in scaena, ab histrione et
|
5
|
a consule laudabantur. Tu procul a tui cultu ludicras artes
|
2.1
|
remouisti. Seria ergo te carmina honorque aeternus annalium,
|
|
non haec breuis et pudenda praedicatio colit; quin etiam
|
|
tanto maiore consensu in uenerationem tui theatra ipsa con-
|
|
surgent, quanto magis de te scaenae silebunt. Sed quid ego
|
3.1
|
istud admiror, cum eos quoque honores qui tibi a nobis
|
|
offeruntur aut delibare parcissime aut omnino soleas recusare?
|
|
Nihil ante tam uulgare tam paruum in senatu agebatur, ut
|
|
non laudibus principum immorarentur, quibuscumque cen-
|
5
|
sendi necessitas accidisset. De ampliando numero gladia-
|
4.1
|
torum aut de instituendo collegio fabrorum consulebamur, et
|
|
quasi prolatis imperî finibus nunc ingentes arcus excessuros-
|
|
que templorum fastigium titulos, nunc menses etiam nec hos
|
|
singulos nomini Caesarum dicabamus. Patiebantur illi, et
|
5
|
quasi meruissent laetabantur. At nunc quis nostrum tam-
|
5.1
|
quam oblitus eius de quo refertur censendi officium prin-
|
|
cipis honore consumit? Tuae moderationis haec laus, <non>
|
|
constantiae nostrae, et tibi obsequimur quod in curiam non
|
|
ad certamen adulationum sed ad usum munusque iustitiae
|
5
|
conuenimus, hanc simplicitati tuae ueritatique gratiam rela-
|
|
turi, ut te quae uis uelle, quae non uis nolle credamus. In-
|
6.1
|
cipimus inde desinimus ibi, a quo incipi in quo desini sub alio
|
|
principe non posset. Nam plerosque ex decretis honoribus et
|
|
alii non receperunt, nemo ante tantus fuit ut crederetur
|
|
noluisse decerni; quod ego titulis omnibus speciosius reor,
|
7.1
|
quando non trabibus aut saxis nomen tuum sed monimentis
|
|
aeternae laudis inciditur.
|
|