| Ibit in saecula fuisse principem cui florenti et incolumi | 55.1.1 |
| numquam nisi modici honores, saepius nulli decernerentur. | |
| Et sane si uelimus cum priorum temporum necessitate certare, | 2.1 |
| uincemur; ingeniosior est enim ad excogitandum simulatio | |
| ueritate, seruitus libertate, metus amore. Simul cum iam | 3.1 |
| pridem nouitas omnis adulatione consumpta sit, non alius | |
| erga te nouus honor superest, quam si aliquando de te tacere | |
| audeamus. Age, si quando pietas nostra silentium rupit et | 4.1 |
| uerecundiam tuam uicit, quae qualiaque aut decernimus nos, | |
| aut tu non recusas!—ut adpareat non superbia et fastidio te | |
| amplissimos honores repudiare, qui minores non dedigneris. | |
| Pulchrius hoc, Caesar, quam si recusares omnes; nam recusare | 5.1 |
| omnes ambitionis, moderatio est eligere parcissimos. Quo | |
| temperamento et nobis et aerario < * * * aerario> autem, quod | |
| sumptibus eius adhibes modum, ut qui exhaustum non sis | |
| innocentium bonis repleturus. Stant igitur effigies tuae, | 6.1 |
| quales olim ob egregia in rem publicam merita priuatis dica- | |
| bantur; uisuntur eadem e materia Caesaris statuae qua | |
| Brutorum qua Camillorum. Nec discrepat causa: illi enim | 7.1 |
| reges hostemque uictorem moenibus depulerunt, hic regnum | |
| ipsum quaeque alia captiuitas gignit, arcet ac summouet, | |
| sedemque obtinet principis ne sit domino locus. Ac mihi | 8.1 |
| intuenti sapientiam tuam minus mirum uidetur, quod mor- | |
| tales istos caducosque titulos aut depreceris aut temperes; | |
| scis enim ubi uera principis, ubi sempiterna sit gloria. Hi sunt | |
| honores in quos nihil flammis, nihil senectuti, nihil succes- | 5 |
| soribus liceat. Arcus enim et statuas, aras etiam templaque | 9.1 |
| demolitur et obscurat obliuio, neglegit carpitque posteritas: | |
| contra contemptor ambitionis et infinitae potestatis domitor | |
| ac frenator animus ipsa uetustate florescit, nec ab ullis magis | |
| laudatur quam quibus minime necesse est. Praeterea ut | 5 |
| quisque factus est princeps, extemplo fama eius, incertum | |
| bona an mala, ceterum aeterna est. Non ergo perpetua prin- | 10.1 |
| cipi fama, quae inuitum manet, sed bona concupiscenda est; | |
| ea porro non imaginibus et statuis, sed uirtute ac meritis | |
| prorogatur. Quin etiam leuiora haec, formam principis | 11.1 |
| figuramque, non aurum melius uel argentum quam fauor | |
| hominum exprimat teneatque. Quod quidem prolixe tibi | |
| cumulateque contingit, cuius laetissima facies et amabilis | |
| uultus in omnium ciuium ore oculis animo sedet. | 5 |