| Cepisti tamen et adfectus nostri et iudicii experimentum, | 69.1.1 |
| quantum maximum praesens capere potuisti, illo die quo | |
| sollicitudini pudorique candidatorum ita consuluisti, ne | |
| ullius gaudium alterius tristitia turbaret. Alii cum laetitia, | |
| alii cum spe recesserunt; multis gratulandum, nemo conso- | 5 |
| landus fuit. Nec ideo segnius iuuenes nostros exhortatus es, | 2.1 |
| senatum circumirent, senatui supplicarent, atque ita a prin- | |
| cipe sperarent honores, si a senatu petissent. Quo quidem in | 3.1 |
| loco, si quibus opus exemplo, adiecisti ut te imitarentur. Ar- | |
| duum, Caesar, exemplum, et quod imitari non magis quis- | |
| quam candidatorum quam principum possit. Quis enim uel | |
| uno die reuerentior senatus candidatus, quam tu cum omni | 5 |
| uita tum illo ipso tempore quo iudicas de candidatis? An | 4.1 |
| aliud a te quam senatus reuerentia obtinuit, ut iuuenibus | |
| clarissimae gentis debitum generi honorem, sed ante quam | |
| deberetur offerres? Tandem ergo nobilitas non obscuratur | 5.1 |
| sed inlustratur a principe, tandem illos ingentium uirorum | |
| nepotes, illos posteros libertatis nec terret Caesar nec pauet; | |
| quin immo festinatis honoribus amplificat atque auget, et | |
| maioribus suis reddit. Si quid usquam stirpis antiquae, si quid | 5 |
| residuae claritatis, hoc amplexatur ac refouet, et in usum rei | |
| publicae promit. Sunt in honore hominum et in ore famae | 6.1 |
| magna nomina <excitata> ex tenebris obliuionis indulgentia | |
| Caesaris, cuius haec intentio est ut nobiles et conseruet et faciat. |