| Sed quid singula consector et colligo? quasi uero aut | 75.1.1 |
| oratione complecti aut memoria consequi possim, quae uos, | |
| patres conscripti, ne qua interciperet obliuio, et in publica | |
| acta mittenda et incidenda in aere censuistis. Ante orationes | 2.1 |
| principum tantum eius modi genere monimentorum mandari | |
| aeternitati solebant, acclamationes quidem nostrae parietibus | |
| curiae claudebantur. Erant enim quibus nec senatus gloriari | |
| nec principes possent. Has uero et in uulgus exire et posteris | 3.1 |
| prodi cum ex utilitate tum ex dignitate publica fuit, primum | |
| ut orbis terrarum pietatis nostrae adhiberetur testis et | |
| conscius; deinde ut manifestum esset audere nos de bonis | |
| malisque principibus non tantum post ipsos iudicare; po- | 5 |
| stremo ut experimento cognosceretur et ante nos gratos, sed | |
| miseros fuisse, quibus esse nos gratos probare antea non licuit. | |
| At qua contentione, quo nisu, quibus clamoribus expostula- | 4.1 |
| tum est, ne adfectus nostros ne tua merita supprimeres, | |
| denique ut in posterum exemplo prouideres! Discant et | 5.1 |
| principes acclamationes ueras falsasque discernere, habeant- | |
| que muneris tui quod iam decipi non poterunt. Non instru- | |
| endum illis iter ad bonam famam, sed non deserundum; non | |
| submouenda adulatio sed non reducenda est. Certum est et | 5 |
| quae facere et quae debeant audire si faciant. Quid nunc ego | 6.1 |
| super ea, quae sum cum toto senatu precatus, pro senatu | |
| precer, nisi ut haereat animo tuo gaudium, quod tunc | |
| oculis protulisti; ames illum diem et tamen uincas, noua | |
| merearis, noua audias? eadem enim dici nisi * * * facta non | 5 |
| possunt. |