ACTVS III
Antipho Geta
An. Enĭmvero, Antipho, multimodis cŭm ĭstoc animo es vituperandus: 465
itane te hinc abisse et vitam tuăm tutandam aliis dedisse!
alios t<³ua>³m rem credidisti mage quam tete animum advorsuros?
nam, utut erant alia, illi certe quae nunc tibi domist consuleres,
nequid propter t<³ua>³m fidem decepta poteretur mali.
quoi(u)s nunc miserae spes opesque sunt in te uno omnes sitae. 470
Ge. et quidem, ere, nos iamdudum hic te absentem incusamu' qui abieris.
An. tĕ ĭpsum quaerebam. Ge. sed ea causa nihilo mage defecimus.
An. loquere obsecro, quonam in loco sunt res et fortunae meae?
numquid patri subolet? Ge. nil etiam. An. ecquid sp<³ei>³ porrost? Ge. nescio. An. ah.
Ge. nisi Phaedria haud cessavit pro te eniti. An. nil fecit novi. 475
Ge. tum Phormio itidem in hac re ut in aliis strenuom hominem praebuit.
An. quid ĭs fecit? Ge. confutavit verbis admodum iratum senem.
An. eu Phormio! Ge. ego quod potui porro. An. mi Geta, omnis vos amo.
Ge. sic habent principia sese ut dico: adhuc tranquilla res est,
mansurusque patruom pater est dum huc adveniat. An. quid eum? Ge. ut aibat, 480
de ei(u)s consilio sese velle facere quod ad hanc rem attinet.
An. quantum metus est mihi videre huc salvom nunc patruom, Geta!
nam per ĕius unam, ut audio, aut vivam aut moriar sententiam.
Ge. Phaedria tibi adest. An. ubinam? Ge. eccum ab s<³ua>³ palaestra exit foras.
Phaedria Dorio Antipho Geta
Ph. Dorio, 485
audi obsecro . . Do. non audio. Ph. parumper . . Do. quin omitte me.
Ph. audi quod dicam. Do. at enĭm taedet iam audire eadem miliens.
Ph. at nunc dicam quod lubenter audias. Do. loquere, audio.
Ph. non queŏ te exorare ut maneas triduom hoc? quo nunc abis?
Do. mirabar si tu mihi quicquam adferres novi. An. ei, 490
metuo lenonem nequid . . Ge. suŏ suat capiti. idem ego vereor.
Ph. nondum mihi credis? Do. hariolare. Ph. sin fidem do? Do. fabulae!
Ph. feneratum istuc beneficium pulchre tibi dices. Do. logi!
Ph. crede mi, gaudebi' facto: verum hercle hoc est. Do. somnium!
Ph. experire: non est longum. Do. cantilenam <³ea>³ndem canis. 495
Ph. tu mihi cognatu', tu parens, tŭ amicu', tu . . Do. garri modo.
Ph. adeon ingenio esse duro te atque inexorabili
ut neque misericordia neque precibu' molliri queas!
Do. adeon tĕ ĕsse incogitantem atque inpudentem, Phaedria,
mĕ ŭt phaleratis ducas dictis et meăm ductes gratiis! 500
An. miseritumst. Ph. ei, veris vincor! Ge. quăm uterquest similis sui!
Ph. neque Antipho alia quom occupatus esset sollicitudine,
tŭm hŏc esse mihi ŏbiectum malum! An. ah quid ĭstuc est autem, Phaedria?
Ph. o fortunatissime Antipho. An. egone? Ph. quoi quod amas domist.
neque cum huiu' modi umquam [tibi] usu' venit ut conflictares malo. 505
An. mihĭn domist? immo, id quod aiunt, auribu' teneo lupum;
nam neque quo pacto a me amittam neque uti retineam scio.
Do. ipsum istuc mihi in hoc est. An. heia ne parum leno sies.
numquid hic confecit? Ph. hicine? quod homo inhumanissimus,
Pamphilam m<³ea>³m vendidit. An. quid? vendidit? Ge. ain? vendidit? 510
Ph. vendidit. Do. quăm ĭndignum facinus, ancillam aere emptam suo!
Ph. nequeo exorare ut me maneat et cum illo ut mutet fidem
triduom hoc, dum id quod ĕst promissum ab amicis argentum aufero.
si non tum dedero, unam praeterea horam nĕ ŏppertus sies.
Do. optunde. An. haud longumst id quod orat: Dorio, exoret sine. 515
idem hoc tibi, quod boni promeritu' fueris, conduplicaverit.
Do. verba istaec sunt. An. Pamphilamne hac urbe privari sines?
tum praeterea horunc amorem distrahi poterin pati?
Do. neque ego neque tu. Ph. di tibi omnes id quod es dignus duint!
Do. ego te compluris advorsum ingenium m<³eu>³m mensis tuli 520
pollicitantem et nil ferentem, flentem; nunc contra omnia haec
repperi qui det neque lacrumet: da locum melioribus.
An. certe hercle, ego si sati' commemini, tibi quidem est olim dies,
quăm ăd dares huic, praestituta. Ph. factum. Do. nŭm ego ĭstuc nego?
An. iam ea praeteriit? Do. non, verum haec ei—antecessit. An. non pudet 525
vanitati'? Do. minime, dŭm ŏb rem. Ge. sterculinum! Ph. Dorio,
itane tandem facere oportet? Do. sic sum: si placeo, utere.
An. sicin hŭnc decipīs? Do. immo enĭmvero, Antipho, hic me decipit:
nam hic mĕ hŭiu' modi scibat esse, egŏ hunc esse aliter credidi:
iste me fefellit, ego ĭsti nihilo sum aliter ac fui. 530
sed utut haec sunt, tamen hoc faciam: cras mane argentum mihi
miles dare se dixit: si mi priŏr tu attuleri', Phaedria,
meă lege utar, ut potior sit qui prior ad dandumst. vale.
Phaedria Antipho Geta
Ph. Quid faciam? unde ego nunc tam subito huic argentum inveniam miser,
quoi minu' nihilost? quod, hĭc si pote fuisset exorarier 535
triduom hoc, promissum fuerat. An. itane hunc patiemur, Geta,
fieri miserum, qui me dudum ut dixti adiuerit comiter?
quin, quŏm opust, beneficium rursum ei experiemur reddere?
Ge. scio equidem hoc esse aequom. An. age ergo, solu' servare hunc potes.
Ge. quid faciam? An. invenias argentum. Ge. cupio; sed id unde edoce. 540
An. pater adest hic. Ge. sciŏ; sed quid tum? An. ah dictum sapienti sat est.
Ge. itanĕ? An. ita. Ge. sane hercle pulchre suades: etiam tu hinc abis?
non triumpho, ex nuptiis t<³ui>³s si nil nanciscor mali,
ni etiamnunc me hui(u)s causa quaerere in malo iubeas crucem?
An. verum hic dicit. Ph. quid? ego vobis, Geta, alienu' sum? Ge. haud puto; 545
sed parŭmne est quod omnibus nunc nobis suscenset senex,
ni instigemus etiam ut nullu' locu' relinquatur preci?
Ph. alius ab oculis m<³ei>³s illam in ignotum abducet locum? hem
tum igitur, dum licet dumque adsum, loquimini mecum, Antipho,
contemplamini me. An. quăm ŏb rem? aut quidnam facturu's? cedo. 550
Ph. quoquo hinc asportabitur terrarum, certumst persequi
aut perire. Ge. di bene vortant quod agas! pedetemptim tamen.
An. vidĕ siquid opi' potĕs adferre huic. Ge. "siquid"? quid? An. quaere obsecro,
nequid plus minusve faxit quod nos post pigeat, Geta.
Ge. quaero.—salvos est, ut opinor; verum enĭm metuo malum. 555
An. noli metuere: una tecum bona mala tolerabimus.
Ge. quantum opus est tibi ărgenti, loquere. Ph. solae triginta minae.
Ge. triginta? hui percarast, Phaedria. Ph. istaec vero vilis est.
Ge. age age, inventas reddam. Ph. o lepidum! Ge. aufer te hinc. Ph. iăm opust. Ge. iam feres:
sed opus est mihi Phormionem ad hanc rem adiutorem dari. 560
Ph. praestost: audacissime oneri' quidvis inpone, ecferet;
solus est homo amico amicus. Ge. <³ea>³mus ergo ad eum ocius.
An. numquid ĕst quod opera mea vobis opu' sit? Ge. nil; verum abĭ domum
et ĭllam miseram, quam ego nunc intu' scio ĕsse exanimatam metu,
consolare. cessas? An. nil est aeque quod faciam lubens.— 565
Ph. qua via istuc facies? Ge. dicam in itinere: modo te hinc amove.