Et Britanni, qui adhuc pugnae expertes summa collium 37.1.1
insederant et paucitatem nostrorum vacui spernebant, de-
gredi paulatim et circumire terga vincentium coeperant, ni
id ipsum veritus Agricola quattuor equitum alas, ad subita
belli retentas, venientibus opposuisset, quantoque ferocius 5
adcucurrerant, tanto acrius pulsos in fugam disiecisset. ita 2.1
consilium Britannorum in ipsos versum, transvectaeque prae-
cepto ducis a fronte pugnantium alae aversam hostium aciem
invasere. tum vero patentibus locis grande et atrox specta-
culum: sequi, vulnerare, capere, atque eosdem oblatis aliis 5
trucidare. iam hostium, prout cuique ingenium erat, cater- 3.1
vae armatorum paucioribus terga praestare, quidam inermes
ultro ruere ac se morti offerre. passim arma et corpora et
laceri artus et cruenta humus; et aliquando etiam victis ira
virtusque. nam postquam silvis adpropinquaverunt, primos 4.1
sequentium incautos collecti et locorum gnari circumvenie-
bant. quod ni frequens ubique Agricola validas et expeditas
cohortis indaginis modo et, sicubi artiora erant, partem
equitum dimissis equis, simul rariores silvas equitem persul- 5
tare iussisset, acceptum aliquod vulnus per nimiam fiduciam
foret. ceterum ubi compositos firmis ordinibus sequi rursus 5.1
videre, in fugam versi, non agminibus, ut prius, nec alius
alium respectantes: rari et vitabundi in vicem longinqua
atque avia petiere. finis sequendi nox et satietas fuit. caesa 6.1
hostium ad decem milia: nostrorum trecenti sexaginta ceci-
dere, in quis Aulus Atticus praefectus cohortis, iuvenili
ardore et ferocia equi hostibus inlatus.