| Hunc rerum cursum, quamquam nulla verborum iactantia | 39.1.1 |
| epistulis Agricolae auctum, ut erat Domitiano moris, fronte | |
| laetus, pectore anxius excepit. inerat conscientia derisui | 2.1 |
| fuisse nuper falsum e Germania triumphum, emptis per | |
| commercia, quorum habitus et crinis in captivorum speciem | |
| formarentur: at nunc veram magnamque victoriam tot mili- | |
| bus hostium caesis ingenti fama celebrari. id sibi maxime | 3.1 |
| formidolosum, privati hominis nomen supra principem attolli: | |
| frustra studia fori et civilium artium decus in silentium acta, | |
| si militarem gloriam alius occuparet; cetera utcumque | |
| facilius dissimulari, ducis boni imperatoriam virtutem esse. | 5 |
| talibus curis exercitus, quodque saevae cogitationis indicium | 4.1 |
| erat, secreto suo satiatus, optimum in praesentia statuit | |
| reponere odium, donec impetus famae et favor exercitus | |
| languesceret: nam etiam tum Agricola Britanniam ob- | |
| tinebat. | 5 |