Ad ea Antonius Primus (is acerrimus belli concitator) 3.2.1
festinationem ipsis utilem, Vitellio exitiosam disseruit. plus
socordiae quam fiduciae accessisse victoribus; neque enim
in procinctu et castris habitos: per omnia Italiae municipia
desides, tantum hospitibus metuendos, quanto ferocius ante 5
se egerint, tanto cupidius insolitas voluptates hausisse. circo
quoque ac theatris et amoenitate urbis emollitos aut valetu-
dinibus fessos: sed addito spatio rediturum et his robur me-
ditatione belli; nec procul Germaniam, unde vires; Britan-
niam freto dirimi, iuxta Gallias Hispaniasque, utrimque vi- 10
ros equos tributa, ipsamque Italiam et opes urbis; ac si in-
ferre arma ultro velint, duas classis vacuumque Illyricum
mare. quid tum claustra montium profutura? quid tractum
in aestatem aliam bellum? unde interim pecuniam et com-
meatus? quin potius eo ipso uterentur quod Pannonicae le- 15
giones deceptae magis quam victae resurgere in ultionem
properent, Moesici exercitus integras viris attulerint. si nu-
merus militum potius quam legionum putetur, plus hinc ro-
boris, nihil libidinum; et profuisse disciplinae ipsum pudo-
rem: equites vero ne tum quidem victos, sed quamquam re- 20
bus adversis disiectam Vitellii aciem. 'duae tunc Pannonicae
ac Moesicae alae perrupere hostem: nunc sedecim alarum
coniuncta signa pulsu sonituque et nube ipsa operient ac su-
perfundent oblitos proeliorum equites equosque. nisi quis
retinet, idem suasor auctorque consilii ero. vos, quibus for- 25
tuna in integro est, legiones continete: mihi expeditae co-
hortes sufficient. iam reseratam Italiam, impulsas Vitellii res
audietis. iuvabit sequi et vestigiis vincentis insistere.'