| Iam legiones in testudinem glomerabantur, et alii | 3.31.1 |
| tela saxaque incutiebant, cum languescere paulatim Vitellia- | |
| norum animi. ut quis ordine anteibat, cedere fortunae, ne | |
| Cremona quoque excisa nulla ultra venia omnisque ira vi- | |
| ctoris non in vulgus inops, sed in tribunos centurionesque, | 5 |
| ubi pretium caedis erat, reverteretur. gregarius miles futuri | |
| socors et ignobilitate tutior perstabat: vagi per vias, in do- | |
| mibus abditi pacem ne tum quidem orabant, cum bellum po- | |
| suissent. primores castrorum nomen atque imagines Vitellii | |
| amoliuntur; catenas Caecinae (nam etiam tunc vinctus erat) | 10 |
| exolvunt orantque ut causae suae deprecator adsistat. asper- | |
| nantem tumentemque lacrimis fatigant, extremum malorum, | |
| tot fortissimi viri proditoris opem invocantes; mox velamenta | |
| et infulas pro muris ostentant. cum Antonius inhiberi tela | |
| iussisset, signa aquilasque extulere; maestum inermium | 15 |
| agmen deiectis in terram oculis sequebatur. circumstiterant | |
| victores et primo ingerebant probra, intentabant ictus: mox, | |
| ut praeberi ora contumeliis et posita omni ferocia cuncta | |
| victi patiebantur, subit recordatio illos esse qui nuper Be- | |
| driaci victoriae temperassent. sed ubi Caecina praetexta | 20 |
| lictoribusque insignis, dimota turba, consul incessit, exarsere | |
| victores: superbiam saevitiamque (adeo invisa scelera sunt), | |
| etiam perfidiam obiectabant. obstitit Antonius datisque de- | |
| fensoribus ad Vespasianum dimisit. |