Interim ad L. Vitellium servus Vergilii Capitonis
|
3.77.1
|
perfugit pollicitusque, si praesidium acciperet, vacuam ar-
|
|
cem traditurum, multa nocte cohortis expeditas summis
|
|
montium iugis super caput hostium sistit: inde miles ad cae-
|
|
dem magis quam ad pugnam decurrit. sternunt inermos aut
|
5
|
arma capientis et quosdam somno excitos, cum tenebris,
|
|
pavore, sonitu tubarum, clamore hostili turbarentur. pauci
|
|
gladiatorum resistentes neque inulti cecidere: ceteri ad navis
|
|
ruebant, ubi cuncta pari formidine implicabantur, permixtis
|
|
paganis, quos nullo discrimine Vitelliani trucidabant. sex
|
10
|
Liburnicae inter primum tumultum evasere, in quis praefectus
|
|
classis Apollinaris; reliquae in litore captae, aut nimio ruen-
|
|
tium onere pressas mare hausit. Iulianus ad L. Vitellium
|
|
perductus et verberibus foedatus in ore eius iugulatur. fuere
|
|
qui uxorem L. Vitellii Triariam incesserent, tamquam gladio
|
15
|
militari cincta inter luctum cladisque expugnatae Tarracinae
|
|
superbe saeveque egisset. ipse lauream gestae prospere rei
|
|
ad fratrem misit, percontatus statim regredi se an perdo-
|
|
mandae Campaniae insistere iuberet. quod salutare non modo
|
|
partibus Vespasiani, sed rei publicae fuit. nam si recens
|
20
|
victoria miles et super insitam pervicaciam secundis ferox
|
|
Romam contendisset, haud parva mole certatum nec sine
|
|
exitio urbis foret. quippe L. Vitellio quamvis infami inerat
|
|
industria, nec virtutibus, ut boni, sed quo modo pessimus
|
|
quisque, vitiis valebat.
|
25
|