Maroboduo undique deserto non aliud subsidium
|
2.63.1
|
quam misericordia Caesaris fuit. transgressus Danuvium,
|
|
qua Noricam provinciam praefluit, scripsit Tiberio non ut
|
|
profugus aut supplex sed ex memoria prioris fortunae: nam
|
|
multis nationibus clarissimum quondam regem ad se vocan-
|
5
|
tibus Romanam amicitiam praetulisse. responsum a Caesare
|
|
tutam ei honoratamque sedem in Italia fore, si maneret:
|
|
sin rebus eius aliud conduceret, abiturum fide qua venisset.
|
|
ceterum apud senatum disseruit non Philippum Athenien-
|
|
sibus, non Pyrrhum aut Antiochum populo Romano perinde
|
10
|
metuendos fuisse. extat oratio qua magnitudinem viri, vio-
|
|
lentiam subiectarum ei gentium et quam propinquus Italiae
|
|
hostis, suaque in destruendo eo consilia extulit. et Maro-
|
|
boduus quidem Ravennae habitus, si quando insolescerent
|
|
Suebi quasi rediturus in regnum ostentabatur: sed non
|
15
|
excessit Italia per duodeviginti annos consenuitque multum
|
|
imminuta claritate ob nimiam vivendi cupidinem. idem
|
|
Catualdae casus neque aliud perfugium. pulsus haud multo
|
|
post Hermundurorum opibus et Vibilio duce receptusque,
|
|
Forum Iulium, Narbonensis Galliae coloniam, mittitur.
|
20
|
barbari utrumque comitati, ne quietas provincias immixti
|
|
turbarent, Danuvium ultra inter flumina Marum et Cusum
|
|
locantur, dato rege Vannio gentis Quadorum.
|
|