| At Romae ruere in servitium consules, patres, eques. | 1.7.1 |
| quanto quis inlustrior, tanto magis falsi ac festinantes, vul- | |
| tuque composito ne laeti excessu principis neu tristiores | |
| primordio, lacrimas gaudium, questus adulationem misce- | |
| bant. Sex. Pompeius et Sex. Appuleius consules primi in | 5 |
| verba Tiberii Caesaris iuravere, aputque eos Seius Strabo | |
| et C. Turranius, ille praetoriarum cohortium praefectus, hic | |
| annonae; mox senatus milesque et populus. nam Tiberius | |
| cuncta per consules incipiebat tamquam vetere re publica | |
| et ambiguus imperandi: ne edictum quidem, quo patres in | 10 |
| curiam vocabat, nisi tribuniciae potestatis praescriptione | |
| posuit sub Augusto acceptae. verba edicti fuere pauca et | |
| sensu permodesto: de honoribus parentis consulturum, | |
| neque abscedere a corpore idque unum ex publicis mune- | |
| ribus usurpare. sed defuncto Augusto signum praetoriis | 15 |
| cohortibus ut imperator dederat; excubiae, arma, cetera | |
| aulae; miles in forum, miles in curiam comitabatur. litteras | |
| ad exercitus tamquam adepto principatu misit, nusquam | |
| cunctabundus nisi cum in senatu loqueretur. causa prae- | |
| cipua ex formidine ne Germanicus, in cuius manu tot legi- | 20 |
| ones, immensa sociorum auxilia, mirus apud populum favor, | |
| habere imperium quam exspectare mallet. dabat et famae | |
| ut vocatus electusque potius a re publica videretur quam | |
| per uxorium ambitum et senili adoptione inrepsisse. postea | |
| cognitum est ad introspiciendas etiam procerum voluntates | 25 |
| inductam dubitationem: nam verba vultus in crimen detor- | |
| quens recondebat. |