| Percrebuerat ea tempestate pravus mos, cum | 15.19.1 |
| propinquis comitiis aut sorte provinciarum plerique orbi | |
| fictis adoptionibus adsciscerent filios, praeturasque et pro- | |
| vincias inter patres sortiti statim emitterent manu quos | |
| adoptaverant. . . . magna cum invidia senatum adeunt, ius | 5 |
| naturae, labores educandi adversus fraudem et artes et | |
| brevitatem adoptionis enumerant. satis pretii esse orbis | |
| quod multa securitate, nullis oneribus gratiam honores | |
| cuncta prompta et obvia haberent. sibi promissa legum diu | |
| expectata in ludibrium verti, quando quis sine sollicitudine | 10 |
| parens, sine luctu orbus longa patrum vota repente adae- | |
| quaret. factum ex eo senatus consultum ne simulata adoptio | |
| in ulla parte muneris publici iuvaret ac ne usurpandis quidem | |
| hereditatibus prodesset. |