| Ad Albinouanum Celsum, cui indicat animi se aegritu- | 1.8.pr.1 |
| dine laborare, neque quicquam eorum, quae recta essent, sibi | |
| placere. | |
| Arcere veterno: ληθαργία<ι>. | 10.1 |
| Post haec, vt valeat. Pro: quo modo. | 13.1 |
| Vtqve cohorti: adsessoribus. | 14.1 |
| Vt tv fortvna<m>, sic nos te, Celse, feremvs. I<n>dicato | 17.1 |
| ei, inquit, et insusurrato futurum, ut ipse felicitatem suam | |
| et processum in amicitiam Claudi non insolenter tulerit, ita | |
| nos quoque tamquam non insolenti futuros amicos. |