| Syllaba difficilis quotiens correpta secunda | 1128 |
| indiget auxilio, quo tempora bina ministret, | |
| dactylus inde magis, spondeus rarior exit. | 1130 |
| nam cum finitur vocali sermo trochaeum | |
| destituens, iam pes in dactylon ire videtur, | |
| inque breves geminas longam laxare secundam, | |
| spondeus quo more solet dare dactylon ex se. | |
| quippe ubi sola manet verbi vocalis in imo, | 1135 |
| et brevis haec abscissa etiam comitemque requirens | |
| nullaque consona iuncta parat dare temporis auctum, | |
| nil iam spondeo videas superesse relictum. | |
| vel tu ruricolae primum decurre Maronis. | |
| Liber et alma Ceres: et ferte simul Dryadesque: | 1140 |
| munera vestra cano: et studium cui prima frementem: | |
| ipse nemus: tunc dique deaeque: atque arva tueri: | |
| quique novas: et quique satis: et teque sibi: mox | 1145 |
| nec tibi regnandi veniat tam dira cupido: | |
| anne novum: tunc ipse tibi: plus parte relinquit: | |
| vere novo gelidus canis: et taurus aratro: | |
| et quid quaeque ferat regio: et quid quaeque recuset. | 1150 |
| bis decies unumque supra, nisi fallimur, ecce | |
| dactylon efficiet talis, quem dico, trochaeus, | |
| spondeum at nullum potuit dare versibus isdem. |