| Fuit tamen in vita imperatoria paulo rigidior et au- | 11.1.1 |
| sterior sperans se ante acta omnia posse oblivioni | |
| dare, cum ips<a> severitas illius occasionem reprehen- | |
| dendi et lacerandi eius aperiret. nam et Severum se | 2.1 |
| et Pertinacem voluerat nuncupari, quae duo illi aspe- | |
| ritatis nomina videbantur. et cum illum senatus Pium | |
| ac Felicem nuncupasset, Felicis nomen recepit, Pii ha- | |
| bere noluit. unde in eum epigramma non in<f>a<ce>tum | 3.1 |
| Gr<a>eci cuiusdam poetae vide[re]tur extare, quod La- | |
| tine hac sententia continetur: | |
| histrio iam senior turpis, gravis, asper, iniquus, | 4.1 |
| impius et felix sic simul esse cupit, | |
| ut nol[u]it pius esse, velit tamen esse beatus, | |
| quod natura neg<a>t nec rec<i>pit ratio. | |
| nam pius et felix poter<a>t dicique viderique: | 5 |
| imp[er]iu<s>, infelix est, [et] erit ille sibi. | |
| ho<s> versus nescio qui de Lat<in>is iuxta eos, qui | 5.1 |
| Gr<a>eci erant propositi, in foro posuit. quibus ac- | |
| ceptis Macrinus his versibus respondisse fertur: | |
| si talem Graium tetulissent fata poetam, | 6.1 |
| qu<a>lis Latinus gabalus iste fuit, | |
| ni[hi]l populus nosset, ni[hi]l nosset curia, ma<ng>o | |
| nullus scripsisset carmina tetra mihi. | |
| his versibus Macrinus longe peioribus, quam illi La- | 7.1 |
| tini sunt, respondisse se credidit, sed non minus risui | |
| est habitus quam poeta ille, qui de Gr<a>eco Latine | |
| coactus est scribere. |