Post haec transiit in Germaniam cum omni exercitu
|
11.7.1
|
et Mauris et Osdroenis et Parthis et omnibus, quos se-
|
|
cum Alexander ducebat ad bellum. et ob hoc maxime
|
8.1
|
orientalia secum trahebat auxilia, quod nulli magis
|
|
contra Germanos quam expediti sagittarii valent. mi-
|
9.1
|
randum autem adparatum belli Alexander habuit, cu<i>
|
|
Maximinus multa dicitur addidisse. ingressus igitur
|
12.1.1
|
Germaniam Tra<n>srenanam per tr<igi>nta vel quadr<a>-
|
|
g<i>nta milia barbarici soli vicos <incendit>, greges abe-
|
|
git, praedas sustulit, barbarorum plurimos interemit,
|
|
militem divitem reduxit, cepit innumeros, et nisi Ger-
|
5
|
mani <a c>am<pi>s ad paludes et silvas confugisse<n>t,
|
|
omnem Germaniam in Romanam ditionem redegisset.
|
|
ipse praeterea manu sua multa faciebat, cum etiam
|
2.1
|
paludem ingressus circumventus es<se>t a Germanis,
|
|
nisi cum suo equo inh<a>erentem <milites> liberas-
|
|
sent. habuit enim hoc barbaricae temeritatis, ut putaret
|
3.1
|
imperatorem manu etiam sua semper <uti> debere.
|
|
denique quasi <n>av<a>le quoddam proelium in pa-
|
4.1
|
lude fecit plurimosque illic interemit. victa igitur Ger-
|
5.1
|
mania litteras Romam ad senatum et populum misit
|
|
se dicta<n>te conscriptas, quarum sententia haec fuit:
|
|
'non possumus tantum, p. c., loqui, quantum fecimus.
|
6.1
|
per quadraginta <vel> quinquaginta milia Germanorum
|
|
vicos incendimus, greges abduximus, captivos abstraxi-
|
|
mus, armatos occidimus, in palude pugnavimus. per-
|
|
venissemus ad silva<s>, nisi altitudo paludium nos
|
5
|
transire non permisisset.' Aelius Cordus dicit hanc om-
|
7.1
|
nino ipsius orationem fuisse. credibile est; quid enim
|
8.1
|
in hac est, quod non posset barbarus miles? qui pari
|
9.1
|
sententia et ad populum scripsit sed maiore reveren-
|
|
tia, idcirco quod senatum oderat, a quo se contemni
|
|
multum credebat. iussit praeterea tabulas pingi ita,
|
10.1
|
ut erat bellum ipsum gestum, et ante curiam proponi,
|
|
ut facta eius pictura loqueretur. quas quidem tabulas
|
11.1
|
post mortem eius senatus et deponi iussi[sse]t et exuri.
|
|
fuerunt et alia sub eo bella plurima [proelia], ex qui-
|
13.1.1
|
bus semper primus victor revertit et cum ingentibus
|
|
spoliis atque captivis. extat oratio eiusdem missa ad
|
2.1
|
senatum, cuius hoc exemplum est: 'brevi tempore, p. c.,
|
|
tot bella gessi quo<t> nemo veterum. tantum praedae in
|
|
Romanum solum attuli, quantum sperari non potuit.
|
|
tantum captivorum adduxi, ut vix sola Romana suffi-
|
5
|
ciant.' reliqua orationis ad hanc rem <non> necessaria.
|
|
pacata Germania Sirmium venit, Sarmatis inferre bel-
|
3.1
|
lum parans atque animo conc<i>piens usque ad Oceanum
|
|
septentrionales partes in Romanam ditionem redigere;
|
|
quod fecisset, si vixisset, ut Herodianus dicit, Grae-
|
4.1
|
cus scriptor, qui ei, quantum videmus, in odium Alex-
|
|
andri plurimum favit.
|
|