| Fuit, quod negar<i> non potest, vir in <re> militari | 10.8.1 |
| semper probatus et Gallieno iam ante suspectus, | |
| quod dignus videretur imperio, gentis Daci<a>e, De- | |
| cibali ipsius, ut fertur, adfinis. extat epistola divi | 9.1 |
| Claudii <t>unc privati, qua Regiliano, Illyrici duci, gra- | |
| tias agit ob redditum Illyricum, cum omnia Gallieni | |
| segni<t>ia deperirent. quam ego repertam in a<u>then- | |
| <t>icis inserendam putavi, fuit enim publica. 'Claudius | 10.1 |
| Regiliano multam salutem. felicem rem p., quae te | |
| talem virum habe[t]re i<n> castris belli<ci>s meruit, fe- | |
| licem Gallienum, etiamsi ei vera nemo nec de bonis nec | |
| de malis nun<t>iat. pertulerunt ad me Bonitus et Celsus, | 11.1 |
| stipatores principis nostri, qualis apud Scupos in pu- | |
| gnando fueris, quo<t> uno die proelia et qu<a> celeritate | |
| confeceris. dignus eras triumpho, si antiqua tempora | |
| exstarent. sed quid multa? memor cuiusdam hominis | 12.1 |
| cautius velim vincas. arcus Sarmatic<o>s et duo saga | |
| ad me velim mittas, sed fiblatori<a>, cum ipse misi de | |
| nostris.' |