| <C>n. Pompeium, tribus fulgentem triumphis belli p<i>- | 2.3.1 |
| r<at>ici, belli Sertoriani, belli Mithridatici multarumque | |
| rerum gestarum maiestate sublimem, quis tandem nos- | |
| set, nisi eum Marcus Tullius et Titus Livius in litteras | |
| rettulissent? P<ub>l<i>um Scipionem Afric<an>um, immo | 4.1 |
| Scipiones omnes, seu Luci<o>s seu Nasicas, nonne tene- | |
| brae possiderent ac tegerent, nisi commendatores eo- | |
| rum historici nobiles atque ignobiles extitissent? lon- | 5.1 |
| gum est omnia persequi, quae ad exemplum huiusce | |
| modi etiam nobis tacentibus usurpanda sunt. illud tan- | 6.1 |
| tum contestatum volo me et rem scripsisse, quam, | |
| si quis voluerit, honestius eloquio celsiore demonstret, | |
| et mihi quidem id animi fuit, <ut> non Sallustios, Li- | 7.1 |
| <v>ios, Tacito<s>, Trogos atque omnes disertissimos imi- | |
| tarer viros in vita principum et temporibus disserendis, | |
| sed Marium Maximum, Suetonium Tranquillum, Fa- | |
| bium Marcellinum, Gargilium Martialem, Iulium Capi- | 5 |
| tolinum, Aelium Lampridium ceterosque, qui haec et | |
| talia non tam diserte quam vere memoriae tradide- | |
| runt. sum enim unus ex curiosis, quod infi[ni]t<i>as | 8.1 |
| ire non possum, ince<n>dentibus vobis, qui, cum multa | |
| sciatis, scire multo[s] plura cupitis. et ne diutius ea, | 9.1 |
| quae ad meum consilium pertinent, loqu<a>r, magnum | |
| et praeclarum principem et qualem historia nostra non | |
| novit, arripiam. |