|
Dum Parthicum bellum geritur, natum est Marco-
|
12.13.1
|
|
mannicum, quod diu eorum, qui aderant, arte suspen-
|
|
|
sum est, ut finito iam orientali bello Marcomannicum
|
|
|
agi posset. et cum famis tempore populo insinuasset
|
14.1
|
|
de bello, fratre post quinquennium reverso in senatu
|
|
|
egit, ambos necessarios dicens bello Germanico im-
|
|
|
peratores. tantus autem timor belli Marcomannici
|
13.1.1
|
|
fuit, ut undique sacerdotes Antoninus acciverit, pere-
|
|
|
grinos ritus impleverit, Romam omni genere lustrave-
|
|
|
rit; retardatusque bellica profectione sic celebravit et
|
2.1
|
|
Romano ritu lectisternia per septem dies. tanta autem
|
3.1
|
|
pestilentia fuit, ut vehiculis cadavera sint exportata
|
|
|
serracisque. tunc autem Antonini leges sepeliendi se-
|
4.1
|
|
pulchrorumque asperrima<s> sanxerunt, quando qui-
|
|
|
dem caverunt, ne quis <ut> velle<t> [ab]f<ab>ricaretur
|
|
|
sepulchrum. quod hodieque servatur. et multa quidem
|
5.1
|
|
milia pestilentia consumpsit multosque ex proceribus,
|
|
|
quorum amplissimis Antoninus statuas conlocavit. tan-
|
6.1
|
|
taque clementia fuit, ut et sumptu publico vulgaria fu-
|
|
|
nera iuberet [et] e<c>ferri et vano cuidam, qui diripiendae
|
|
|
urbis occasionem cum quibusdam consciis requirens de
|
|
|
caprifici arbore in campo Martio contionabundus ignem
|
5
|
|
de caelo lapsurum finemque mundi affore diceret, s<i>
|
|
|
ipse lapsus ex arbore in ciconiam verteretur, cum sta-
|
|
|
tuto tempore decidisset atque ex sinu ciconiam emi-
|
|
|
<si>sset, perducto ad se atque confesso veniam daret.
|
|
|
profecti tamen sunt paludati ambo imperatores et
|
14.1.1
|
|
Victualis et Marcomannis cuncta turbantibus, aliis
|
|
|
etiam gentibus, quae pulsae a superioribus barbaris
|
|
|
fugerant, nisi reciperentur, bellum inferentibus. nec
|
2.1
|
|
parum profuit ista profectio, cum Aquileiam usque ve-
|
|
|
nissent. nam plerique reges et cum populis suis se
|
|
|
retraxerunt et tumultus auctores interemerunt. Quadi
|
3.1
|
|
autem ami<sso> rege suo non prius se confirmaturos
|
|
|
eum, qui erat creatus, dicebant, quam id nostris pla-
|
|
|
cuisset imperatoribus. Lucius tamen invitus profectus
|
4.1
|
|
est, cum plerique ad legatos imperatorum mitterent
|
|
|
defectionis veniam postulantes. et Lucius quidem,
|
5.1
|
|
quod amissus esset praef. pr<a>etorio Furius Victo-
|
|
|
rinus, <a>tqu[a]e pars exercitus interisset, redeundum
|
|
|
esse[t] censebat; Marcus autem fingere barbaros aesti-
|
|
|
mans et fugam et cetera, quae securitatem bellicam
|
5
|
|
ostenderent, ob hoc ne tanti apparatus mole premeren-
|
|
|
tur, instandum esse ducebat. denique transcensis Al-
|
6.1
|
|
pibus longius processerunt composueruntque omnia,
|
|
|
quae ad munimen Italiae atque Illyrici pertinebant.
|
|
|
placuit autem urgente Lucio, ut pr<a>emissis ad sena-
|
7.1
|
|
tum litteris Lucius Romam rediret. bi<d>[q]uoque, post-
|
8.1
|
|
quam i[n]ter ingressi sunt, sedens cum fratre in ve-
|
|
|
hiculo Lucius apoplexi arreptus perit.
|
|
