|
Tantae autem sanctitatis fuit Marcus, ut Veri vitia
|
15.3.1
|
|
et celaverit et defenderit, cum ei vehementissime dis-
|
|
|
plicere<n>t, mortuumque eum divum appellaverit ami-
|
|
|
tasque eius et sorores honoribus et salariis decretis
|
|
|
sublevaverit atque provexerit sacrisque <e>um plurimis
|
5
|
|
honoraverit. flaminem et Antoninianos sodales et
|
4.1
|
|
omnes honores, qui divis habentur, eidem dedicavit.
|
|
|
nemo est principum, quem non gravis fama perstringat,
|
5.1
|
|
usque adeo ut etiam Marcus in sermonem venerit, quod
|
|
|
Verum vel veneno ita tulerit, ut parte cultri veneno lita
|
|
|
<v>ul<v>am inciderit venenatam partem fratri edendam
|
|
|
propinans et sibi innoxiam reservans, vel certe per
|
6.1
|
|
medicum Posidippum, qui ei sanguinem intempestive
|
|
|
dicitur emisisse. Cassius post mortem Veri a Marco
|
|
|
des<ci>vit. iam in suos tanta fuit benignitate Marcus,
|
16.1.1
|
|
ut cum in omnes propinquos cuncta honorum orna-
|
|
|
menta contulerit, tum in filium et Commodum quidem
|
|
|
—scelestum atque inpurum—cito nomen Caesaris
|
|
|
et mox sacerdotium statimque nomen imperatoris ac
|
5
|
|
triumphi participationem et consulatum. quo quidem
|
2.1
|
|
tempore sine . . . imperator filio ad triumphalem cur-
|
|
|
rum in circo pedes cucurrit.
|
|
