|
Post Veri obitum Marcus Antoninus solus rem publi-
|
16.3.1
|
|
cam tenuit, multo melior et fera<c>ior ad virtutes,
|
4.1
|
|
quippe qui nullis Veri iam impediretur aut simulatis
|
|
|
callidae severitatis, qu[i]a ille ingenito vitio labora-
|
|
|
bat, erroribus aut his, qu<ae> praecipue displicebant
|
|
|
Marco Antonino iam inde a primo aetatis suae tem-
|
5
|
|
pore, vel institutis mentis pravae vel moribus. erat
|
5.1
|
|
enim ipse tantae tranquillitatis, ut vultum numquam
|
|
|
mutaverit m<a>erore vel gaudio, philosophiae deditus
|
|
|
stoicae, quam et per optimos quo<s>que magistros
|
|
|
acceperat et undique ipse collegerat. nam et Hadrianus
|
6.1
|
|
hunc eundem successorem paraverat, nisi e<i> aetas pue-
|
|
|
rilis obstitisset. quod quidem apparet ex eo, quod ge-
|
7.1
|
|
nerum Pio hunc eundem delegit, ut ad eum, dignum
|
|
|
utpote virum, quandocumque Romanum perveniret
|
|
|
imperium.
|
|
