|
Ad senatum autem qualem orationem miserit, inter-
|
12.1.1
|
|
est scire. ex oratione Marci Antonini: 'habetis igi-
|
2.1
|
|
tur, p. c., pro gratulatione victoriae generum meum
|
|
|
consulem, Pompeianum dico, cuius aetas olim remu-
|
|
|
neranda fuerat consulatu, nisi viri fortes intervenissent,
|
|
|
quibus reddi debuit, quod a re p. debebatur. nunc
|
3.1
|
|
quod ad defectionem Cassianam pertinet, vos oro
|
|
|
atque obsecro, p. c., ut censura vestra deposita meam
|
|
|
pietatem clementiamque servetis, immo vestram ne-
|
|
|
que quemquam ullum senatus occidat. nemo sena-
|
4.1
|
|
torum puniatur, nullius fundatur viri nobilis sanguis,
|
|
|
deportati redeant, proscripti bona recipiant. utinam
|
5.1
|
|
possem multos etiam ab inferis excitare! non enim
|
|
|
umquam placet in imperatore vindicta sui doloris, quae
|
|
|
si iustior fuerit, acrior videtur. quare filiis Avidii
|
6.1
|
|
Cassii et genero et uxori veniam dabitis. et quid dico
|
|
|
veniam, cum illi nihil fecerint. vivant igitur securi
|
7.1
|
|
scientes sub Marco vivere. vivant in patrimonio pa-
|
|
|
rentum pro parte donato, auro, argento, vestibus
|
|
|
fruantur, sint divites, sint securi, sint vagi et liberi et
|
|
|
per ora omnium ubique populorum circumferant meae,
|
5
|
|
circumferant vestrae pietatis exemplum. nec magna
|
8.1
|
|
haec est, p. c., clementia, veniam proscriptorum li-
|
|
|
beris et coniugibus dari: ego vero a vobis peto, ut
|
9.1
|
|
conscio<s> senatorii ordinis et equestris a caede, a
|
|
|
proscriptione, a timore, ab infamia, ab invidia et
|
|
|
postremo ab omni vindicetis iniuria detisque hoc meis
|
|
|
temporibus, ut in causa tyrannidis, qui in tumultu
|
10.1
|
|
c[a]ecidit, probetur occisus.'
|
|
