Hic imperatorem se in oriente appellavit, ut quidam 7.1.1
dicunt, Faustina volente, quae valetudini Marci iam
diffidebat et timebat, ne infantes filios tueri sola non
posset atque aliquis existeret, qui capta statione regia
infantes de medio tolleret. alii autem dicunt hanc 2.1
artem adhibuisse militibus et provincialibus Cassium
contra Marci amorem, ut sibi posset consentiri, quo<d>
diceret Marcum diem suum obisse. nam et divum eum 3.1
appellasse dicitur, ut desiderium illius leniret. im- 4.1
peratorio animo cum processisset, eum, qui sibi ap-
taverat ornamenta regia, statim praefectum praetorii
fecit; qui et ipse occisus est Antonino invito ab exer-
citu, qui et M<a>ecianum, cui erat commissa Alexan- 5
dria quique <con>senserat spe participatus Cassio, in-
vito atque ignorante Antonino interemit. nec tamen 5.1
Antoninus graviter est iratus rebellione cognita nec
in eius liberos aut affectus s<a>evit. senatus illum 6.1
hostem appellavit bonaque eius proscripsit. quae An-
toninus in privatum aerarium congeri noluit, quare
senatu praecipiente in aerarium publicum sunt relata.
nec Romae terror defuit, cum quidam Avidium Cas- 7.1
sium dicerent absente Antonino, qui nisi a volup-
tariis unice amabatur, Romam esse venturum atque
urbem tyranni<c>e direpturum, maxime senatorum causa,
qui <e>um hostem iudicaverant bonis proscriptis. et amor 8.1
Antonini hoc maxime enituit, quod consensu omnium
praeter Antiochenses Avidius interemptus est; quem 9.1
quidem occidi non iussit sed passus est, cum apud
cunctos clarum esse<t>, si potestatis suae fuisset, pa<r>-
surum illi fuisse. caput eius ad Antoninum cum dela- 8.1.1
tum esset, ille non exultavit, non elatus est, sed etiam
doluit ereptam sibi esse occasionem misericordiae, cum
diceret se vivum illum voluisse capere, ut illi ex-
prob<r>aret beneficia sua eumque servaret. denique 2.1
cum quidam diceret repr[a]ehendendum Antoninum,
quod tam mitis esset in hostem suum eiusque liberos
et adfectus atque omnes, quos conscios tyrannidis rep-
perisset, addente illo qui reprehendebat 'quid si ille 5
vicisset?', dixisse dicitur: 'non sic deos coluimus nec 3.1
sic vivimus, ut ille nos vinceret.' enumeravit deinde
omnes principes, qui occisi essent, habuisse causas,
quibus mererentur occidi, ne<c> quemquam facile bo-
num vel victum a tyranno vel occisum, dicens mer- 4.1
uisse Neronem, debuisse Caligulam, Othonem et Vi-
tellium nec imperare voluisse. nam de [Pertinace et] 5.1
Galba paria sentiebat, cum diceret in imperatore
avaritiam esse acer<b>issimum malum. denique non Au- 6.1
gustum, non Traianum, non Hadrianum, non patrem
suum a rebellibus potuisse superari, cum et multi fuerint
et ipsis vel invitis vel insciis extincti. ipse autem Anto- 7.1
ninus a senatu petit, ne graviter in conscios defectionis
animadverteretur, eo ipso tempore, quo rogavit, ne quis
senator temporibus suis capitali supplicio adficeretur,
quod illi maximum amorem conciliavit; denique paucis- 8.1
simis centurionibus punitis deportatos revocari iussit.
Antiochensis, qui Avidio Cassio consenserant, <non puni- 9.1.1
vit>, sed et his et aliis civitatibus, quae illum iuverant,
ignovit, cum primo Antioc<h>ensibus graviter iratus es-
set hisque spectacula sustulisset et multa alia civitatis or-
namenta, quae postea reddidit. filios Avidii Cassii An- 2.1
toninus [Marcus] parte media paterni patr<i>monii dona-
vit, ita ut filias eius auro, argento et gemmis cohone-
staret. nam et Alexandriae, filiae Cassii, et genero 3.1
Druentiano liberam evagandi, ubi velle<n>t, potesta-
tem dedit. vixeruntque non quasi tyranni pignora, sed 4.1
quasi senatorii ordinis in summa securitate, cum illis
e<ti>am in lite obici fortunam propri<a>e vetuisset do-
mus, damnatis aliquibus iniuriarum, qui in eos petu-
lantes fuissent. quos quidem ami<t>ae suae marito com- 5
mendavit.