| DE SOLOECISMO | |
| Soloecismus dictus est vel ex Graeca etymologia, quasi σῴου λόγου | 445.36 |
| αἰκισμός, id est sani sermonis vitium, aut certe ideo, quod Σόλοικοι | 446.1 |
| venientes Athenas et male loquentes nomen ex se vitio dederunt. soloe- | |
| cismi autem definitio est talis, vitium factum in contextu partium oratio- | |
| nis, ita ut singuli sermones Latini sint, sed peccet ipsa coniunctio, ut | |
| siqui dicat 'multi mihi homines iniuriam fecit' pro fecerunt. quaesitum | 5 |
| est, an etiam in uno sermone possit fieri soloecismus, veluti cum dicimus | |
| uni homini salvete, aut cum virum vocantes dicimus hanc, aut cum inter- | |
| rogati quo eamus dicimus intus. sed cum sciamus et valete et hanc et | |
| intus Latinos esse sermones, utique ideo videntur modo soloecismum fe- | |
| cisse, quoniam referuntur ad aliquid. relatio autem alterius rei ad alte- | 10 |
| ram rem unus sermo non est. nam quando dicimus hanc de viro, non | |
| ideo vitiosum est hanc, quia naturaliter vitiosum est, sed quia refertur | |
| ad virum. item cum dicimus 'intus eo', non ideo vitiosa est elocutio, | |
| quia intus omnino non dicimus, sed quia ad locum relatum est adverbium, | |
| quod in loco est. scalam scopam quadrigam et alia barbarismos esse vo- | 15 |
| luerunt, quoniam singuli sermones vitium tenent, secundum supra scri- | |
| ptam definitionem. |