| DE INTERIECTIONE | |
| Interiectiones proprie sunt affectus voce incondita expressi. sed et | 420.19 |
| plenus frequenter sermo pro interiectione habetur, si affectum significet, | 20 |
| ut 'pro dolor'. | |
| [Sunt nomina similia participiis praesentis temporis, ut demens legens. | |
| discernuntur autem sic. si nomen fuerit, conparationem recipit, ut de- | |
| mentior; si participium fuerit, non recipit conparationem. inveniuntur nomina | |
| similia participiis praeteriti temporis vel potius eadem et participia; sed dis- | 25 |
| cernuntur declinatione. nam participia si fuerint, secundae sunt declinationis, | |
| ut hic visus huius visi, hic auditus huius auditi; si autem nomina fuerint, | |
| erunt quartae declinationis, ut hic visus huius visus, hic auditus huius | |
| auditus. quamquam haec quae diximus etiam illa ratione discernimus, | |
| quod participium tunc est, cum tempus habet, ut puta 'ille auditus est'; | 30 |
| cum autem non habet tempus, nomen est, ut 'auditus meus obtusus est', | |
| 'visus meus obtusus est'.] |