| XXXII | |
| Amabo, mea dulcis Ipsitilla, | 32.1 |
| meae deliciae, mei lepores, | |
| iube ad te veniam meridiatum. | |
| et si iusseris, illud adiuvato, | |
| nequis liminis obseret tabellam, | 5 |
| neu tibi libeat foras abire, | |
| sed domi maneas paresque nobis | |
| novem continuas fututiones. | |
| verum, siquid ages, statim iubeto: | |
| nam pransus iaceo et satur supinus | 10 |
| pertundo tunicamque palliumque. |