| XXXI | |
| Paene insularum, Sirmio, insularumque | 31.1 |
| ocelle, quascumque in liquentibus stagnis | |
| marique vasto fert uterque Neptunus, | |
| quam te libenter quamque laetus inviso, | |
| vix mi ipse credens Thyniam atque Bithynos | 5 |
| liquisse campos et videre te in tuto! | |
| o quid solutis est beatius curis, | |
| cum mens onus reponit, ac peregrino | |
| labore fessi venimus larem ad nostrum | |
| desideratoque acquiescimus lecto? | 10 |
| hoc est quod unumst pro laboribus tantis. | |
| salve, venusta Sirmio, atque ero gaude | |
| gaudente; vosque, limpidae lacus undae, | |
| ridete quidquid est domi cachinnorum! |