| XLV | |
| Acmen Septimius, suos amores, | 45.1 |
| tenens in gremio 'mea' inquit 'Acme, | |
| ni te perdite amo atque amare porro | |
| omnes sum assidue paratus annos, | |
| quantum qui pote plurimum perire, | 5 |
| solus in Libya Indiaque tosta | |
| caesio veniam obvius leoni.' | |
| hoc ut dixit, Amor, sinistra ut ante, | |
| dextra sternuit approbationem. | |
| at Acme leviter caput reflectens | 10 |
| et dulcis pueri ebrios ocellos | |
| illo purpureo ore saviata, | |
| 'sic,' inquit 'mea vita, Septimille, | |
| huic uni domino usque serviamus, | |
| ut multo mihi maior acriorque | 15 |
| ignis mollibus ardet in medullis.' | |
| hoc ut dixit, Amor, sinistra ut ante, | |
| dextra sternuit approbationem. | |
| nunc ab auspicio bono profecti | |
| mutuis animis amant amantur: | 20 |
| unam Septimius misellus Acmen | |
| mavult quam Syrias Britanniasque; | |
| uno in Septimio fidelis Acme | |
| facit delicias libidinesque. | |
| quis ullos homines beatiores | 25 |
| vidit, quis Venerem auspicatiorem? |