Conturbatus sane discedit Quinctius; neque mirum, cui 32.1
haec optio tam misera tamque iniqua daretur ut aut ipse se
capitis damnaret, si satis dedisset, aut causam capitis, si
sponsionem fecisset, priore loco diceret. Cum in altera re
causae nihil esset quin secus iudicaret ipse de se, quod 5
iudicium gravissimum est, in altera spes esset ad talem tamen
virum iudicem veniendi, unde eo plus opis auferret quo
minus attulisset gratiae, sponsionem facere maluit; fecit;
te iudicem, C. Aquili, sumpsit, ex sponso egit. In hoc summa
iudici causaque tota consistit. 10
  Iudicium esse, C. Aquili, non de re pecuniaria, sed de 33.1
fama fortunisque P. Quincti vides. Cum maiores ita con-
stituerint ut, qui pro capite diceret, is posteriore loco diceret,
nos inaudita criminatione accusatorum priore loco causam
dicere intellegis. Eos porro qui defendere consuerunt vides 5
accusare, et ea ingenia converti ad perniciem quae antea
versabantur in salute atque auxilio ferendo. Illud etiam
restiterat quod hesterno die fecerunt, ut te in ius educerent,
ut nobis tempus quam diu diceremus praestitueres; quam
rem facile a praetore impetrassent, nisi tu quod esset tuum 10
ius et officium potestasque docuisses. Neque nobis adhuc 34.1
praeter te quisquam fuit, ubi nostrum ius contra illos obtine-
remus, neque illis umquam satis fuit illud obtinere quod
probari omnibus posset; ita sine iniuria potentiam levem
atque inopem esse arbitrantur. 5
  Verum quoniam tibi instat Hortensius ut eas in con-
silium, a me postulat ne dicendo tempus absumam,
queritur priore patrono causam defendente numquam
perorari potuisse, non patiar istam manere suspicionem
nos rem iudicari nolle; neque illud mihi adrogabo, me 10
posse causam commodius demonstrare quam antea demon-
strata sit, neque tamen tam multa verba faciam, propterea
quod et ab illo qui tum dixit iam informata causa est
et a me, qui neque excogitare neque pronuntiare multa
possum, brevitas postulatur, quae mihimet ipsi amicissima 15
est; faciam quod te saepe animadverti facere, Hortensi; 35.1
totam causae meae dictionem certas in partis dividam.
Tu id semper facis, quia semper potes, ego in hac causa
faciam, propterea quod in hac videor posse facere; quod
tibi natura dat ut semper possis, id mihi causa concedit ut 5
hodie possim. Certos mihi finis terminosque constituam,
extra quos egredi non possim, si maxime velim, ut et mihi
sit propositum de quo dicam, et Hortensius habeat exposita
ad quae respondeat, et tu, C. Aquili, iam ante animo pro-
spicere possis quibus de rebus auditurus sis. 10