Qua re, ut ad id quod institui revertar, tolle mihi e causa 67.1
nomen Catonis, remove vim, praetermitte auctoritatem quae
in iudiciis aut nihil valere aut ad salutem debet valere, con-
gredere mecum criminibus ipsis. Quid accusas, Cato, quid
adfers ad iudicium, quid arguis? Ambitum accusas; non 5
defendo. Me reprehendis, quod idem defendam quod
lege punierim. Punivi ambitum, non innocentiam; am-
bitum vero ipsum vel tecum accusabo, si voles. Dixisti
senatus consultum me referente esse factum, si mercede
obviam candidatis issent, si conducti sectarentur, si gladia- 10
toribus volgo locus tributim et item prandia si volgo essent
data, contra legem Calpurniam factum videri. Ergo ita
senatus iudicat, contra legem facta haec videri, si facta sint;
decernit quod nihil opus est, dum candidatis morem gerit.
Nam factum sit necne vehementer quaeritur; sin factum 15
sit, quin contra legem sit dubitare nemo potest. Est igitur 68.1
ridiculum, quod est dubium, id relinquere incertum, quod
nemini dubium potest esse, id iudicare. Atque id de-
cernitur omnibus postulantibus candidatis, ut ex senatus
consulto neque cuius intersit, neque contra quem sit 5
intellegi possit. Qua re doce ab L. Murena illa esse
commissa; tum egomet tibi contra legem commissa esse
concedam.
  'Multi obviam prodierunt de provincia decedenti.' Con-
sulatum petenti solet fieri; eccui autem non proditur rever- 10
tenti? 'Quae fuit ista multitudo?' Primum, si tibi istam
rationem non possim reddere, quid habet admirationis tali
viro advenienti, candidato consulari, obviam prodisse mul-
tos? quod nisi esset factum, magis mirandum videretur.
Quid? si etiam illud addam quod a consuetudine non ab- 69.1
horret, rogatos esse multos, num aut criminosum sit aut
mirandum, qua in civitate rogati infimorum hominum filios
prope de nocte ex ultima saepe urbe deductum venire sole-
amus, in ea non esse gravatos homines prodire hora tertia 5
in campum Martium, praesertim talis viri nomine rogatos?
Quid? si omnes societates venerunt quarum ex numero
multi sedent iudices; quid? si multi homines nostri ordinis
honestissimi; quid? si illa officiosissima quae neminem
patitur non honeste in urbem introire tota natio candida- 10
torum, si denique ipse accusator noster Postumus obviam
cum bene magna caterva sua venit, quid habet ista multi-
tudo admirationis? Omitto clientis, vicinos, tribulis, exerci-
tum totum Luculli qui ad triumphum per eos dies venerat;
hoc dico, frequentiam in isto officio gratuitam non modo 15
dignitati nullius umquam sed ne voluntati quidem defuisse.
At sectabantur multi. Doce mercede; concedam esse 70.1
crimen. Hoc quidem remoto quid reprendis? 'Quid
opus est' inquit 'sectatoribus?' A me tu id quaeris, quid
opus sit eo quo semper usi sumus? Homines tenues unum
habent in nostrum ordinem aut promerendi aut referendi 5
benefici locum, hanc in nostris petitionibus operam atque
adsectationem. Neque enim fieri potest neque postulan-
dum est a nobis aut ab equitibus Romanis ut suos neces-
sarios candidatos adsectentur totos dies; a quibus si domus
nostra celebratur, si interdum ad forum deducimur, si uno 10
basilicae spatio honestamur, diligenter observari videmur
et coli; tenuiorum amicorum et non occupatorum est ista
adsiduitas, quorum copia bonis viris et beneficis deesse non
solet. Noli igitur eripere hunc inferiori generi hominum 71.1
fructum offici, Cato; sine eos qui omnia a nobis sperant
habere ipsos quoque aliquid quod nobis tribuere possint.
Si nihil erit praeter ipsorum suffragium, tenues, etsi suffra-
gantur, nil valent gratia. Ipsi denique, ut solent loqui, non 5
dicere pro nobis, non spondere, non vocare domum suam
possunt. Atque haec a nobis petunt omnia neque ulla
re alia quae a nobis consequuntur nisi opera sua compen-
sari putant posse. Itaque et legi Fabiae quae est de numero
sectatorum, et senatus consulto quod est L. Caesare consule 10
factum restiterunt. Nulla est enim poena quae possit
observantiam tenuiorum ab hoc vetere instituto officiorum
excludere. At spectacula sunt tributim data et ad pran- 72.1
dium volgo vocati. Etsi hoc factum a Murena omnino,
iudices, non est, ab eius amicis autem more et modo factum
est, tamen admonitus re ipsa recordor quantum hae con-
questiones in senatu habitae punctorum nobis, Servi, detra- 5
xerint. Quod enim tempus fuit aut nostra aut patrum
nostrorum memoria quo haec sive ambitio est sive libera-
litas non fuerit ut locus et in circo et in foro daretur
amicis et tribulibus? Haec homines tenuiores praemia
commodaque a suis tribulibus vetere instituto adseque- 10
bantur * * *