PRO ARCHIA POETA ORATIO
  Si quid est in me ingeni, iudices, quod sentio quam sit 1.1
exiguum, aut si qua exercitatio dicendi, in qua me non
infitior mediocriter esse versatum, aut si huiusce rei ratio
aliqua ab optimarum artium studiis ac disciplina profecta,
a qua ego nullum confiteor aetatis meae tempus abhorruisse, 5
earum rerum omnium vel in primis hic A. Licinius fructum
a me repetere prope suo iure debet. Nam quoad longissime
potest mens mea respicere spatium praeteriti temporis et
pueritiae memoriam recordari ultimam, inde usque repetens
hunc video mihi principem et ad suscipiendam et ad in- 10
grediendam rationem horum studiorum exstitisse. Quod si
haec vox huius hortatu praeceptisque conformata non nullis
aliquando saluti fuit, a quo id accepimus quo ceteris opi-
tulari et alios servare possemus, huic profecto ipsi, quantum
est situm in nobis, et opem et salutem ferre debemus. Ac 2.1
ne quis a nobis hoc ita dici forte miretur, quod alia quae-
dam in hoc facultas sit ingeni neque haec dicendi ratio aut
disciplina, ne nos quidem huic uni studio penitus umquam
dediti fuimus. Etenim omnes artes quae ad humanitatem 5
pertinent habent quoddam commune vinclum et quasi co-
gnatione quadam inter se continentur. Sed ne cui vestrum 3.1
mirum esse videatur, me in quaestione legitima et in iudicio
publico, cum res agatur apud praetorem populi Romani,
lectissimum virum, et apud severissimos iudices, tanto con-
ventu hominum ac frequentia hoc uti genere dicendi quod 5
non modo a consuetudine iudiciorum verum etiam a forensi
sermone abhorreat, quaeso a vobis ut in hac causa mihi
detis hanc veniam accommodatam huic reo, vobis, quem
ad modum spero, non molestam, ut me pro summo poeta
atque eruditissimo homine dicentem hoc concursu hominum 10
litteratissimorum, hac vestra humanitate, hoc denique prae-
tore exercente iudicium, patiamini de studiis humanitatis
ac litterarum paulo loqui liberius, et in eius modi persona
quae propter otium ac studium minime in iudiciis peri-
culisque tractata est uti prope novo quodam et inusitato 15
genere dicendi. Quod si mihi a vobis tribui concedique 4.1
sentiam, perficiam profecto ut hunc A. Licinium non modo
non segregandum, cum sit civis, a numero civium verum
etiam, si non esset, putetis asciscendum fuisse.