Nam ut primum ex pueris excessit Archias atque ab eis 4.5
artibus quibus aetas puerilis ad humanitatem informari solet,
se ad scribendi studium contulit, primum Antiochiae—
nam ibi natus est loco nobili—celebri quondam urbe et
copiosa atque eruditissimis hominibus liberalissimisque
studiis adfluenti, celeriter antecellere omnibus ingeni gloria 10
coepit. Post in ceteris Asiae partibus cunctaque Graecia
sic eius adventus celebrabantur ut famam ingeni exspectatio
hominis, exspectationem ipsius adventus admiratioque su-
peraret. Erat Italia tum plena Graecarum artium ac disci- 5.1
plinarum, studiaque haec et in Latio vehementius tum
colebantur quam nunc isdem in oppidis, et hic Romae
propter tranquillitatem rei publicae non neglegebantur. Ita-
que hunc et Tarentini <et Locrenses> et Regini et Neapolitani 5
civitate ceterisque praemiis donarunt, et omnes qui aliquid
de ingeniis poterant iudicare cognitione atque hospitio
dignum existimarunt. Hac tanta celebritate famae cum
esset iam absentibus notus, Romam venit Mario consule
et Catulo. Nactus est primum consules eos quorum alter 10
res ad scribendum maximas, alter cum res gestas tum etiam
studium atque auris adhibere posset. Statim Luculli, cum
praetextatus etiam tum Archias esset, eum domum suam
receperunt. Dedit etiam hoc non solum <lumen> ingeni ac
litterarum verum etiam naturae atque virtutis ut domus, 15
quae huius adulescentiae prima favit, eadem esset familia-
rissima senectuti. Erat temporibus illis iucundus Q. Metello 6.1
illi Numidico et eius Pio filio, audiebatur a M. Aemilio,
vivebat cum Q. Catulo et patre et filio, a L. Crasso cole-
batur, Lucullos vero et Drusum et Octavios et Catonem et
totam Hortensiorum domum devinctam consuetudine cum 5
teneret, adficiebatur summo honore, quod eum non solum
colebant qui aliquid percipere atque audire studebant verum
etiam si qui forte simulabant. Interim satis longo inter-
vallo, cum esset cum M. Lucullo in Siciliam profectus et
cum ex ea provincia cum eodem Lucullo decederet, venit 10
Heracleam. Quae cum esset civitas aequissimo iure ac
foedere, ascribi se in eam civitatem voluit idque, cum ipse
per se dignus putaretur, tum auctoritate et gratia Luculli
ab Heracliensibus impetravit. Data est civitas Silvani lege 7.1
et Carbonis: Si qvi foederatis civitatibvs ascripti
fvissent, si tvm cvm lex ferebatvr in Italia domi-
cilivm habvissent et si sexaginta diebvs apvd prae-
torem essent professi. Cum hic domicilium Romae 5
multos iam annos haberet, professus est apud praetorem
Q. Metellum, familiarissimum suum. Si nihil aliud nisi 8.1
de civitate ac lege dicimus, nihil dico amplius; causa dicta
est. Quid enim horum infirmari, Gratti, potest? Hera-
cleaene esse tum ascriptum negabis? Adest vir summa
auctoritate et religione et fide, M. Lucullus; qui se non 5
opinari sed scire, non audisse sed vidisse, non interfuisse
sed egisse dicit. Adsunt Heraclienses legati, nobilissimi
homines, huius iudici causa cum mandatis et cum publico
testimonio venerunt; qui hunc ascriptum Heracliae esse
dicunt. Hic tu tabulas desideras Heracliensium publicas, 10
quas Italico bello incenso tabulario interisse scimus omnes?
Est ridiculum ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere
quae habere non possumus, et de hominum memoria tacere,
litterarum memoriam flagitare et, cum habeas amplissimi
viri religionem, integerrimi municipi ius iurandum fidem- 15
que, ea quae depravari nullo modo possunt repudiare,
tabulas quas idem dicis solere corrumpi desiderare. An 9.1
domicilium Romae non habuit is qui tot annis <ante> civi-
tatem datam sedem omnium rerum ac fortunarum suarum
Romae conlocavit? An non est professus? Immo vero
eis tabulis professus quae solae ex illa professione conlegio- 5
que praetorum obtinent publicarum tabularum auctoritatem.
Nam, cum Appi tabulae neglegentius adservatae dicerentur,
Gabini, quam diu incolumis fuit, levitas, post damnationem
calamitas omnem tabularum fidem resignasset, Metellus,
homo sanctissimus modestissimusque omnium, tanta dili- 10
gentia fuit ut ad L. Lentulum praetorem et ad iudices
venerit et unius nominis litura se commotum esse dixerit.
His igitur <in> tabulis nullam lituram in nomine A. Licini
videtis. Quae cum ita sint, quid est quod de eius civitate 10.1
dubitetis, praesertim cum aliis quoque in civitatibus fuerit
ascriptus? Etenim cum mediocribus multis et aut nulla
aut humili aliqua arte praeditis gratuito civitatem in Graecia
homines impertiebant, Reginos credo aut Locrensis aut 5
Neapolitanos aut Tarentinos, quod scaenicis artificibus
largiri solebant, id huic summa ingeni praedito gloria no-
luisse! Quid? cum ceteri non modo post civitatem datam
sed etiam post legem Papiam aliquo modo in eorum
municipiorum tabulas inrepserunt, hic qui ne utitur quidem 10
illis in quibus est scriptus, quod semper se Heracliensem
esse voluit, reicietur? Census nostros requiris. Scilicet; 11.1
est enim obscurum proximis censoribus hunc cum cla-
rissimo imperatore L. Lucullo apud exercitum fuisse, su-
perioribus cum eodem quaestore fuisse in Asia, primis
Iulio et Crasso nullam populi partem esse censam. Sed, 5
quoniam census non ius civitatis confirmat ac tantum modo
indicat eum qui sit census ita se iam tum gessisse, pro cive,
eis temporibus <is> quem tu criminaris ne ipsius quidem
iudicio in civium Romanorum iure esse versatum et testa-
mentum saepe fecit nostris legibus, et adiit hereditates 10
civium Romanorum, et in beneficiis ad aerarium delatus
est a L. Lucullo pro consule. Quaere argumenta, si quae
potes; numquam enim hic neque suo neque amicorum
iudicio revincetur.