Quapropter, patres conscripti, quoniam in rem publicam
|
36.1
|
sum pariter cum re publica restitutus, non modo in ea de-
|
|
fendenda nihil minuam de libertate mea pristina, sed etiam
|
|
adaugebo. Etenim si eam tum defendebam cum mihi aliquid
|
|
illa debebat, quid nunc me facere oportet cum ego illi pluri-
|
5
|
mum debeo? Nam quid est quod animum meum frangere aut
|
|
debilitare possit, cuius ipsam calamitatem non modo nullius
|
|
delicti, sed etiam divinorum in rem publicam beneficiorum
|
|
testem esse videatis? Nam importata est quia defenderam
|
|
civitatem, et mea voluntate suscepta est, ne a me defensa
|
10
|
res publica per eundem me extremum in discrimen vocare-
|
|
tur. Pro me non ut pro P. Popilio, nobilissimo homine,
|
37.1
|
adulescentes filii, non propinquorum multitudo populum
|
|
Romanum est deprecata, non ut pro Q. Metello, summo et
|
|
clarissimo viro, spectata iam adulescentia filius, non L. et
|
|
C. Metelli, consulares, non eorum liberi, non Q. Metellus
|
5
|
Nepos, qui tum consulatum petebat, non Luculli, Servilii,
|
|
Scipiones, Metellarum filii flentes ac sordidati populo Ro-
|
|
mano supplicaverunt; sed unus frater, qui in me pietate
|
|
filius, consiliis parens, amore, ut erat, frater inventus est,
|
|
squalore et lacrimis et cotidianis precibus desiderium mei
|
10
|
nominis renovari et rerum gestarum memoriam usurpari
|
|
coegit. Qui cum statuisset, nisi per vos me reciperasset,
|
|
eandem subire fortunam atque idem sibi domicilium et vitae
|
|
et mortis deposcere, tamen numquam nec magnitudinem
|
|
negoti nec solitudinem suam nec vim inimicorum ac tela
|
15
|
pertimuit. Alter fuit propugnator mearum fortunarum et
|
38.1
|
defensor adsiduus, summa virtute et pietate, C. Piso gener,
|
|
qui minas inimicorum meorum, qui inimicitias adfinis mei,
|
|
propinqui sui, consulis, qui Pontum et Bithyniam quae-
|
|
stor prae mea salute neglexit. Nihil umquam senatus de
|
5
|
P. Popilio decrevit, numquam in hoc ordine de Q. Metello
|
|
mentio facta est: tribuniciis sunt illi rogationibus interfectis
|
|
inimicis denique restituti, cum alter eorum senatui paruisset,
|
|
alter vim caedemque fugisset. Nam C. quidem Marius, qui
|
|
hac hominum memoria tertius ante me consularis tempestate
|
10
|
civili expulsus est, non modo a senatu non est restitutus,
|
|
sed reditu suo senatum cunctum paene delevit. Nulla de
|
|
illis magistratuum consensio, nulla ad rem publicam defen-
|
|
dendam populi Romani convocatio, nullus Italiae motus,
|
|
nulla decreta municipiorum et coloniarum exstiterunt. Qua re,
|
39.1
|
cum me vestra auctoritas arcessierit, populus Romanus vo-
|
|
carit, res publica implorarit, Italia cuncta paene suis umeris
|
|
reportarit, non committam, patres conscripti, ut, cum ea mihi
|
|
sint restituta quae in potestate mea non fuerunt, ea non ha-
|
5
|
beam quae ipse praestare possim, praesertim cum illa amissa
|
|
reciperarim, virtutem et fidem numquam amiserim.
|
|