O rem quam homines soluti ridere non desinant, tristiores 104.1
autem sine maximo dolore audire non possint! Publiusne
Clodius, qui ex pontificis maximi domo religionem eripuit,
is in meam intulit? Huncin vos, qui estis antistites caeri-
moniarum et sacrorum, auctorem habetis et magistrum 5
publicae religionis? O di immortales!—vos enim haec
audire cupio—P. Clodius vestra sacra curat, vestrum numen
horret, res omnis humanas religione vestra contineri putat?
Hic non inludit auctoritati horum omnium qui adsunt
summorum virorum, non vestra, pontifices, gravitate abutitur? 10
Ex isto ore religionis verbum excidere aut elabi potest?
quam tu eodem ore, accusando senatum quod severe de
religione decerneret, impurissime taeterrimeque violasti.
Aspicite, pontifices, hominem religiosum et, si vobis vide- 105.1
tur, quod est bonorum pontificum, monete eum modum
quendam esse religionis: nimium esse superstitiosum non
oportere. Quid tibi necesse fuit anili superstitione, homo
fanatice, sacrificium quod alienae domi fieret invisere? quae 5
autem te tanta mentis imbecillitas tenuit ut non putares
deos satis posse placari nisi etiam muliebribus religionibus
te implicuisses? Quem umquam audisti maiorum tuorum,
qui et sacra privata coluerunt et publicis sacerdotiis prae-
fuerunt, cum sacrificium Bonae Deae fieret interfuisse? 10
neminem, ne illum quidem qui caecus est factus. Ex quo
intellegitur multa in vita falso homines opinari, cum ille,
qui nihil viderat sciens quod nefas esset, lumina amisit,
istius, qui non solum aspectu sed etiam incesto flagitio et
stupro caerimonias polluit, poena omnis oculorum ad caeci- 15
tatem mentis est conversa. Hoc auctore tam casto, tam
religioso, tam sancto, tam pio potestis, pontifices, non com-
moveri, cum suis dicat se manibus domum civis optimi
evertisse et eam isdem manibus consecrasse?