Quae tua fuit consecratio? 'Tuleram,' inquit, 'ut mihi
|
106.1
|
liceret.' Quid? non exceperas ut, si quid ius non esset
|
|
rogari, ne esset rogatum? Ius igitur statuetis esse unius
|
|
cuiusque vestrum sedis, aras, focos, deos penatis subiectos
|
|
esse libidini tribuniciae? in quem quisque per homines con-
|
5
|
citatos inruerit, quem impetu perculerit, huius domum non
|
|
solum adfligere, quod est praesentis insaniae quasi tempe-
|
|
statis repentinae, sed etiam in posterum tempus sempiterna
|
|
religione obligare? Equidem sic accepi, pontifices, in re-
|
107.1
|
ligionibus suscipiendis caput esse interpretari quae voluntas
|
|
deorum immortalium esse videatur; nec est ulla erga deos
|
|
pietas <nisi sit> honesta de numine eorum ac mente opinio, ut
|
|
expeti nihil ab iis, quod sit iniustum atque inhonestum,
|
5
|
<iustum aut honestum> arbitrere. Hominem invenire ista
|
|
labes, tum cum omnia tenebat, neminem potuit cui meas
|
|
aedis addiceret, cui traderet, cui donaret. Ipse cum loci
|
|
illius, cum aedium cupiditate flagraret ob eamque causam
|
|
unam funesta illa rogatione sua vir bonus dominum se in
|
10
|
meis bonis esse voluisset, tamen illo ipso in furore suo non
|
|
est ausus meam domum, cuius cupiditate inflammatus erat,
|
|
possidere: deos immortalis existimatis, cuius labore et con-
|
|
silio sua ipsi templa tenuerunt, in eius domum adflictam et
|
|
eversam per [vim] hominis sceleratissimi nefarium latro-
|
15
|
cinium inmigrare voluisse? Civis est nemo tanto in populo,
|
108.1
|
extra contaminatam illam et cruentam P. Clodi manum, qui
|
|
rem ullam de meis bonis attigerit, qui non pro suis opibus
|
|
in illa tempestate me defenderit. At qui aliqua se conta-
|
|
gione praedae, societatis, emptionis contaminaverunt, nullius
|
5
|
neque privati neque publici iudici poenam effugere potuerunt.
|
|
Ex his igitur bonis, <ex> quibus nemo rem ullam attigit qui
|
|
non omnium iudicio sceleratissimus haberetur, di immortales
|
|
domum meam concupiverunt? Ista tua pulchra Libertas
|
|
deos penatis et familiaris meos lares expulit, ut se ipsa
|
10
|
tamquam in captivis sedibus conlocaret? Quid est sanctius,
|
109.1
|
quid omni religione munitius quam domus unius cuiusque
|
|
civium? Hic arae sunt, hic foci, hic di penates, hic sacra,
|
|
religiones, caerimoniae continentur; hoc perfugium est ita
|
|
sanctum omnibus ut inde abripi neminem fas sit. Quo
|
5
|
magis est istius furor ab auribus vestris repellendus qui, quae
|
|
maiores nostri religionibus tuta nobis et sancta esse voluerunt,
|
|
ea iste non solum contra religionem labefactavit, sed etiam
|
|
ipsius religionis nomine evertit.
|
|