Quae cum res iam manibus teneretur, et cum consules 69.1
provinciarum pactione libertatem omnem perdidissent,—qui,
cum in senatu privati ut de me sententias dicerent flagita-
bant, legem illi se Clodiam timere dicebant: cum hoc non
possent iam diutius sustinere, initur consilium de interitu 5
Cn. Pompei. Quo patefacto ferroque deprenso, ille inclu-
sus domi tam diu fuit quam diu inimicus meus in tribunatu.
De meo reditu octo tribuni promulgaverunt; ex quo intel-
lectum est non mihi absenti crevisse amicos, in ea prae-
sertim fortuna in qua non nulli etiam quos esse putaveram 10
non erant, sed eos voluntatem semper eandem, libertatem
non eandem semper habuisse; nam ex novem tribunis quos
tunc habueram unus me absente defluxit, qui cognomen sibi
ex Aeliorum imaginibus arripuit, quo magis nationis eius
esse quam generis videretur. Hoc igitur anno magistratibus 70.1
novis designatis, cum omnes boni omnem spem melioris
status in eorum fidem convertissent, princeps P. Lentulus
auctoritate ac sententia sua, Pisone et Gabinio repugnanti-
bus, causam suscepit, tribunisque plebis octo referentibus 5
praestantissimam de me sententiam dixit. Qui cum ad
gloriam suam atque ad amplissimi benefici gratiam magis
pertinere videret causam illam integram ad suum consulatum
reservari, tamen rem talem per alios citius quam per se
tardius confici malebat. 10
  Hoc interim tempore P. Sestius, iudices, designatus iter ad 71.1
C. Caesarem pro mea salute suscepit; pertinere et ad con-
cordiam civium putavit et ad perficiundi facultatem animum
Caesaris a causa non abhorrere. Quid egerit, quantum pro-
fecerit, nihil ad causam. Equidem existimo, si ille, ut 5
arbitror, aequus nobis fuerit, nihil ab hoc profectum, sin
iratior, non multum; sed tamen sedulitatem atque integri-
tatem hominis videtis. Ingredior iam in Sesti tribunatum,
nam hoc primum iter designatus rei publicae causa suscepit;
abiit ille annus; respirasse homines videbantur nondum re, 10
sed spe rei publicae reciperandae. Exierunt malis omini-
bus atque exsecrationibus duo vulturii paludati. Quibus
utinam ipsis evenissent ea quae tum homines precabantur!
neque nos provinciam Macedoniam cum exercitu neque
equitatum in Syria et cohortis optimas perdidissemus. In- 72.1
eunt magistratum tribuni plebis, qui omnes se de me pro-
mulgaturos confirmarant. Ex iis princeps emitur ab ini-
micis meis is quem homines in luctu inridentes Gracchum
vocabant, quoniam id etiam fatum civitatis fuit ut illa ex 5
vepreculis extracta nitedula rem publicam conaretur adro-
dere. Alter vero, non ille Serranus ab aratro, sed ex deserta
Gavi Oleli area calatis Gaviis in Calatinos Atilios insitus,
subito, nominibus in tabulas relatis, nomen suum de tabula
sustulit. Veniunt Kalendae Ianuariae. Vos haec melius 10
scire potestis, equidem audita dico: quae tum frequentia
senatus, quae exspectatio populi, qui concursus legatorum
ex Italia cuncta, quae virtus, actio, gravitas P. Lentuli con-
sulis fuerit, quae etiam conlegae eius moderatio de me. Qui
cum inimicitias sibi mecum ex rei publicae dissensione 15
susceptas esse dixisset, eas se patribus conscriptis dixit et
temporibus rei publicae permissurum.