Duo genera semper in hac civitate fuerunt eorum qui
|
96.9
|
versari in re publica atque in ea se excellentius gerere studu-
|
10
|
erunt; quibus ex generibus alteri se popularis, alteri opti-
|
|
mates et haberi et esse voluerunt. Qui ea quae faciebant
|
|
quaeque dicebant multitudini iucunda volebant esse, popu-
|
|
lares, qui autem ita se gerebant ut sua consilia optimo cuique
|
|
probarent, optimates habebantur. Quis ergo iste optimus
|
97.1
|
quisque? Numero, si quaeris, innumerabiles, neque enim
|
|
aliter stare possemus; sunt principes consili publici, sunt qui
|
|
eorum sectam sequuntur, sunt maximorum ordinum homines,
|
|
quibus patet curia, sunt municipales rusticique Romani, sunt
|
5
|
negoti gerentes, sunt etiam libertini optimates. Numerus,
|
|
ut dixi, huius generis late et varie diffusus est; sed genus
|
|
universum, ut tollatur error, brevi circumscribi et definiri
|
|
potest. Omnes optimates sunt qui neque nocentes sunt nec
|
|
natura improbi nec furiosi nec malis domesticis impediti.
|
10
|
Esto igitur ut ii sint, quam tu 'nationem' appellasti, qui et
|
|
integri sunt et sani et bene de rebus domesticis constituti.
|
|
Horum qui voluntati, commodis, opinionibus in gubernanda
|
|
re publica serviunt, defensores optimatium ipsique optimates
|
|
gravissimi et clarissimi cives numerantur et principes civitatis.
|
15
|
Quid est igitur propositum his rei publicae gubernatoribus
|
98.1
|
quod intueri et quo cursum suum derigere debeant? Id
|
|
quod est praestantissimum maximeque optabile omnibus
|
|
sanis et bonis et beatis, cum dignitate otium. Hoc qui
|
|
volunt, omnes optimates, qui efficiunt, summi viri et conser-
|
5
|
vatores civitatis putantur; neque enim rerum gerendarum
|
|
dignitate homines ecferri ita convenit ut otio non pro-
|
|
spiciant, neque ullum amplexari otium quod abhorreat a
|
|
dignitate.
|
|