| Venio ad comitia, sive magistratuum placet sive legum. | 109.1 |
| Leges videmus saepe ferri multas. Omitto eas quae feruntur | |
| ita vix ut quini, et ii ex aliena tribu, qui suffragium ferant | |
| reperiantur. De me, quem tyrannum atque ereptorem liber- | |
| tatis esse dicebat illa ruina rei publicae, dicit se legem tulisse. | 5 |
| Quis est qui se, cum contra me ferebatur, inisse suffragium | |
| confiteatur? Cum autem de me eodem ex senatus consulto | |
| comitiis centuriatis ferebatur, quis est qui non profiteatur se | |
| adfuisse et suffragium de salute mea tulisse? Vtra igitur | |
| causa popularis debet videri: in qua omnes honestates civi- | 10 |
| tatis, omnes aetates, omnes ordines una consentiunt, an in | |
| qua furiae concitatae tamquam ad funus rei publicae con- | |
| volant? An sicubi aderit Gellius, homo et fratre indignus, | 110.1 |
| viro clarissimo atque optimo consule, et ordine equestri, | |
| cuius ille ordinis nomen retinet, ornamenta confecit, id erit | |
| populare? 'Est enim homo iste populo Romano deditus.' | |
| Nihil vidi magis; qui, cum eius adulescentia in amplissimis | 5 |
| honoribus summi viri, L. Philippi vitrici, florere potuisset, | |
| usque eo non fuit popularis ut bona solus comesset; deinde | |
| ex impuro adulescente et petulante, postea quam rem pater- | |
| nam ab idiotarum divitiis ad philosophorum reculam per- | |
| duxit, Graeculum se atque otiosum putari voluit, studio | 10 |
| litterarum se subito dedidit. Nihil sane <Actaei> iuvabant | |
| anagnostae, libelli pro vino etiam saepe oppignerabantur; | |
| manebat insaturabile abdomen, copiae deficiebant. Itaque | |
| semper versabatur in spe rerum novarum, otio et tranquillitate | |
| rei publicae consenescebat. | 15 |
| Ecquae seditio umquam fuit in qua non ille princeps? | |
| ecqui seditiosus cui ille non familiaris? ecquae turbulenta | |
| contio cuius ille non concitator? Cui bene dixit umquam | |
| bono? bene dixit? immo quem fortem et bonum civem non | |
| petulantissime est insectatus? qui, ut credo, non libidinis | 20 |
| causa, sed ut plebicola videretur, libertinam duxit uxorem. | |
| Is de me suffragium tulit, is adfuit, is interfuit epulis et | 111.1 |
| gratulationibus parricidarum; in quo tamen est me ultus, | |
| cum illo ore inimicos est meos saviatus. Qui quasi mea | |
| culpa bona perdiderit, ita ob eam ipsam causam est mihi | |
| inimicus, quia nihil habet. Vtrum ego tibi patrimonium | 5 |
| eripui, Gelli, an tu comedisti? Quid? tu meo periculo, | |
| gurges ac vorago patrimoni, helluabare, ut, si ego consul rem | |
| publicam contra te et gregalis tuos defendissem, in civitate | |
| esse me nolles? Te nemo tuorum videre vult, omnes aditum, | |
| sermonem, congressum tuum fugiunt: te sororis filius Postu- | 10 |
| mius, adulescens gravis, senili iudicio, notavit, cum in magno | |
| numero tutorem liberis non instituit. Sed elatus odio et | |
| meo et rei publicae nomine, quorum ille utri sit inimicior | |
| nescio, plura dixi quam dicendum fuit in furiosissimum | |
| atque egentissimum ganeonem. Illuc revertor: contra me | 112.1 |
| cum sit actum, capta urbe atque oppressa, Gellium, Firmi- | |
| dium, Titium, eiusdem modi furias illis mercennariis gregibus | |
| duces et auctores fuisse, cum ipse lator nihil ab horum | |
| turpitudine, audacia, sordibus abhorreret. At cum de | 5 |
| dignitate mea ferebatur, nemo sibi nec valetudinis excusa- | |
| tionem nec senectutis satis iustam putavit; nemo fuit qui | |
| se non rem publicam mecum simul revocare in suas sedis | |
| arbitraretur. |