Quid enim est cur non potius ad summam laudem huic
|
63.1
|
quam ad minimam fraudem Caesaris familiaritas valere de-
|
|
beat? Cognovit adulescens; placuit homini prudentissimo;
|
|
in summa amicorum copia cum familiarissimis eius est adae-
|
|
quatus. In praetura, in consulatu praefectum fabrum de-
|
5
|
tulit; consilium hominis probavit, fidem est complexus,
|
|
officia observantiamque dilexit. Fuit hic multorum illi
|
|
laborum socius aliquando: est fortasse nunc non nullorum
|
|
particeps commodorum. Quae quidem si huic obfuerint
|
|
apud vos, non intellego quod bonum cuiquam sit apud talis
|
10
|
viros profuturum. Sed quoniam C. Caesar abest longissime,
|
64.1
|
atque in iis est nunc locis quae regione orbem terrarum, rebus
|
|
illius gestis imperium populi Romani definiunt, nolite, per
|
|
deos immortalis, iudices, hunc illi acerbum nuntium velle
|
|
perferri, ut suum praefectum fabrum, ut hominem sibi caris-
|
5
|
simum, non ob ipsius aliquod delictum, sed ob suam fami-
|
|
liaritatem vestris oppressum sententiis audiat. Miseremini
|
|
eius qui non de suo peccato sed <de> huius summi et clarissimi
|
|
viri facto, non de aliquo crimine sed periculo suo de publico
|
|
iure disceptat. Quod ius si Cn. Pompeius ignoravit, si M.
|
10
|
Crassus, si Q. Metellus, si Cn. Pompeius pater, si L. Sulla, si
|
|
P. Crassus, si C. Marius, si senatus, si populus Romanus, si
|
|
qui de re simili iudicarunt, si foederati populi, si socii, si illi
|
|
antiqui Latini, videte ne utilius vobis et honestius sit illis duci-
|
|
bus errare quam hoc magistro erudiri. Sed si de certo, de
|
15
|
perspicuo, de utili, de probato, de iudicato vobis iure esse
|
|
constituendum videtis, nolite committere ut in re tam inve-
|
|
terata quicquam novi sentiatis. Simul et illa, iudices, omnia
|
65.1
|
ante oculos vestros proponite: primum esse omnis etiam
|
|
post mortem reos clarissimos illos viros qui foederatos civi-
|
|
tate donarunt; deinde senatum qui hoc iudicavit, populum
|
|
qui iussit, iudices qui adprobarunt. Tum etiam illud cogi-
|
5
|
tate, sic vivere ac vixisse Cornelium ut, cum omnium pecca-
|
|
torum quaestiones sint, non de vitiorum suorum poena, sed
|
|
de virtutis praemio in iudicium vocetur. Accedat etiam
|
|
illud, ut statuatis hoc iudicio utrum posthac amicitias claro-
|
|
rum virorum calamitati hominibus an ornamento esse malitis.
|
10
|
Postremo illud, iudices, fixum in animis vestris tenetote, vos
|
|
in hac causa non de maleficio L. Corneli, sed de beneficio
|
|
Cn. Pompei iudicaturos.
|
|