| His lacrimis non commovetur Milo—est quodam incre- | 101.1 |
| dibili robore animi—exsilium ibi esse putat ubi virtuti | |
| non sit locus; mortem naturae finem esse, non poenam. | |
| Sit hic ea mente qua natus est: quid? vos, iudices, quo | |
| tandem eritis animo? Memoriam Milonis retinebitis, ipsum | 5 |
| eicietis? Et erit dignior locus ullus in terris qui hanc | |
| virtutem excipiat quam hic qui procreavit? Vos, vos ap- | |
| pello, fortissimi viri, qui multum pro re publica sanguinem | |
| effudistis; vos, inquam, in civis invicti periculo appello, cen- | |
| turiones, vosque, milites: vobis non modo inspectantibus | 10 |
| sed etiam armatis et huic iudicio praesidentibus haec tanta | |
| virtus ex hac urbe expelletur, exterminabitur, proicietur? | |
| O me miserum, o me infelicem! Revocare tu me in | 102.1 |
| patriam, Milo, potuisti per hos, ego te in patria per eosdem | |
| retinere non potero? Quid respondebo liberis meis qui te | |
| parentem alterum putant? quid tibi, Quinte frater, qui nunc | |
| abes, consorti mecum temporum illorum? mene non po- | 5 |
| tuisse Milonis salutem tueri per eosdem per quos nostram | |
| ille servasset? At in qua causa non potuisse? Quae est | |
| grata <omnibus> gentibus. A quibus non potuisse? Ab eis | |
| qui maxime P. Clodi morte acquierunt. Quo deprecante? | |
| Me. Quodnam ego concepi tantum scelus aut quod in me | 103.1 |
| tantum facinus admisi, iudices, cum illa indicia communis | |
| exiti indagavi, patefeci, protuli, exstinxi? Omnes mihi | |
| meisque redundant ex fonte illo dolores. Quid me re- | |
| ducem esse voluistis? an ut inspectante me expellerentur | 5 |
| ei per quos essem restitutus? Nolite, obsecro vos, acer- | |
| biorem mihi pati reditum esse quam fuerit ille ipse dis- | |
| cessus. Nam qui possum putare me restitutum, si | |
| distrahor ab his per quos restitutus sum? Vtinam di im- | |
| mortales fecissent—pace tua, patria, dixerim: metuo enim | 10 |
| ne scelerate dicam in te quod pro Milone dicam pie— | |
| utinam P. Clodius non modo viveret sed etiam praetor, | |
| consul, dictator esset potius quam hoc spectaculum vide- | |
| rem! O di immortales! fortem et a vobis, iudices, conser- | 104.1 |
| vandum virum! 'Minime, minime'; inquit 'immo vero | |
| poenas ille debitas luerit: nos subeamus, si ita necesse est, | |
| non debitas.' Hicine vir patriae natus usquam nisi in | |
| patria morietur, aut, si forte, pro patria? huius vos animi | 5 |
| monumenta retinebitis, corporis in Italia nullum sepulcrum | |
| esse patiemini? hunc sua quisquam sententia ex hac urbe | |
| expellet quem omnes urbes expulsum a vobis ad se voca- | |
| bunt? O terram illam beatam quae hunc virum exceperit, | 105.1 |
| hanc ingratam si eiecerit, miseram si amiserit! Sed finis | |
| sit; neque enim prae lacrimis iam loqui possumus, et hic | |
| se lacrimis defendi vetat. Vos oro obtestorque, iudices, ut | |
| in sententiis ferendis, quod sentietis, id audeatis. Vestram | 5 |
| virtutem, iustitiam, fidem, mihi credite, is maxime compro- | |
| babit qui in iudicibus legendis optimum et sapientissimum | |
| et fortissimum quemque delegit. |