| BRVTVS | |
| Cum e Cilicia decedens Rhodum venissem et eo mihi de | 1.1 |
| Q. Hortensi morte esset adlatum, opinione omnium maio- | |
| rem animo cepi dolorem. nam et amico amisso cum con- | |
| suetudine iucunda tum multorum officiorum coniunc- | |
| tione me privatum videbam et interitu talis auguris di- | 5 |
| gnitatem nostri conlegi deminutam dolebam; qua in cogita- | |
| tione et cooptatum me ab eo in conlegium recordabar, in | |
| quo iuratus iudicium dignitatis meae fecerat, et inaugura- | |
| tum ab eodem; ex quo augurum institutis in parentis | |
| eum loco colere debebam. augebat etiam molestiam, quod | 2.1 |
| magna sapientium civium bonorumque penuria vir egre- | |
| gius coniunctissimusque mecum consiliorum omnium | |
| societate alienissimo rei publicae tempore exstinctus et | |
| auctoritatis et prudentiae suae triste nobis desiderium reli- | 5 |
| querat; dolebamque quod non, ut plerique putabant, ad- | |
| versarium aut obtrectatorem laudum mearum sed socium | |
| potius et consortem gloriosi laboris amiseram. etenim si in | 3.1 |
| leviorum artium studio memoriae proditum est poetas no- | |
| bilis poetarum aequalium morte doluisse, quo tandem ani- | |
| mo eius interitum ferre debui, cum quo certare erat glorio- | |
| sius quam omnino adversarium non habere? cum praesertim | 5 |
| non modo numquam sit aut illius a me cursus impeditus | |
| aut ab illo meus, sed contra semper alter ab altero adiutus | |
| et communicando et monendo et favendo. sed quoniam | 4.1 |
| perpetua quadam felicitate usus ille cessit e vita suo | |
| magis quam suorum civium tempore et tum occidit, cum | |
| lugere facilius rem publicam posset, si viveret, quam | |
| iuvare, vixitque tam diu quam licuit in civitate bene | 5 |
| beateque vivere, nostro incommodo detrimentoque, si est | |
| ita necesse, doleamus, illius vero mortis opportunitatem | |
| benevolentia potius quam misericordia prosequamur, ut, | |
| quotienscumque de clarissumo et beatissumo viro cogite- | |
| mus, illum potius quam nosmet ipsos diligere videamur. | 10 |
| nam si id dolemus, quod eo iam frui nobis non licet, | 5.1 |
| nostrum est id malum; quod modice feramus, ne id non | |
| ad amicitiam sed ad domesticam utilitatem referre videa- | |
| mur: sin tamquam illi ipsi acerbitatis aliquid acciderit | |
| angimur, summam eius felicitatem non satis grato animo | 5 |
| interpretamur. |