| Satis multa de natura; sequitur usus, de quo est | 204.1 |
| accuratius disputandum. in quo quaesitum est in | |
| totone circumitu illo orationis, quem Graeci περίοδον, | |
| nos tum ambitum, tum circumitum, tum comprehen- | |
| sionem aut continuationem aut circumscriptionem di- | 5 |
| cimus, an in principiis solum an in extremis an in | |
| utraque parte numerus tenendus sit; deinde cum aliud | |
| videatur esse numerus aliud numerosum, quid intersit. | |
| tum autem in omnibusne numeris aequaliter particulas | 205.1 |
| deceat incidere an facere alias breviores alias longiores, | |
| idque quando aut cur; quibusque partibus, pluribusne | |
| an singulis, imparibus an aequalibus, et quando aut | |
| istis aut illis sit utendum; quaeque inter se aptissime | 5 |
| collocentur et quo modo, an omnino nulla sit in eo | |
| genere distinctio; quodque ad rem maxume pertinet, | |
| qua ratione numerosa fiat oratio. explicandum etiam | 206.1 |
| est unde orta sit forma verborum dicendumque quantos | |
| circumitus facere deceat deque eorum particulis et | |
| tanquam incisionibus disserendum est quaerendumque | |
| utrum una species et longitudo sit earum anne plures | 5 |
| et, si plures, quo loco aut quando quoque genere uti | |
| oporteat. postremo totius generis utilitas explicanda | |
| est, quae quidem patet latius; non ad unam enim rem | |
| aliquam sed ad pluris accommodatur. |