Sed adgrediamur iam quod suscepimus, si 19.1
prius exposuerimus quae causa in iudicium deducta
sit. Cum esset lex Athenis, ne qvis popvli scitvm
faceret vt qvisqvam corona donaretvr in magi-
stratv privs qvam rationes rettvlisset; et altera 5
lex, eos qvi a popvlo donarentvr, in contione donari
debere; qvi a senatv, in senatv, Demosthenes cura-
tor muris reficiendis fuit eosque refecit pecunia sua;
de hoc igitur Ctesiphon scitum fecit nullis ab illo
rationibus relatis, ut corona aurea donaretur eaque 10
donatio fieret in theatro populo convocato, qui locus
non est contionis legitimae, atque ita praedicaretur,
evm donari virtvtis ergo benevolentiaeqve qvam is
erga popvlvm atheniensem haberet. Hunc igitur 20.1
Ctesiphontem in iudicium adduxit Aeschines quod
contra leges scripsisset, ut et rationibus non relatis
corona donaretur et ut in theatro, et quod de virtute
eius et benevolentia falsa scripsisset, cum Demo- 5
sthenes nec vir bonus esset nec bene meritus de
civitate.
  Causa ipsa abhorret illa quidem a formula con-
suetudinis nostrae, sed est magna. Habet enim et
legum interpretationem satis acutam in utramque 10
partem et meritorum in rem publicam contentionem
sane gravem. Itaque causa fuit Aeschini, cum ipse a 21.1
Demosthene esset capitis accusatus, quod legationem
ementitus esset, ut ulciscendi inimici causa nomine
Ctesiphontis iudicium fieret de factis famaque Demo-
sthenis. Non enim tam multa dixit de rationibus non 5
relatis, quam de eo quod civis improbus ut optimus
laudatus esset. Hanc multam Aeschines a Ctesi- 22.1
phonte petivit quadriennio ante Philippi Macedonis
mortem; sed iudicium factum est aliquot annis post
Alexandro iam Asiam tenente; ad quod iudicium
concursus dicitur e tota Graecia factus esse. Quid 5
enim tam aut visendum aut audiendum fuit quam
summorum oratorum in gravissima causa accurata et
inimicitiis incensa contentio? Quorum ego orationes 23.1
si, ut spero, ita expressero virtutibus utens illorum
omnibus, id est sententiis et earum figuris et rerum
ordine, verba persequens eatenus, ut ea non abhor-
reant a more nostro—quae si e Graecis omnia con- 5
versa non erunt, tamen ut generis eiusdem sint,
elaboravimus—, erit regula, ad quam eorum dirigan-
tur orationes qui Attice volent dicere. Sed de nobis
satis. Aliquando enim Aeschinem ipsum Latine
dicentem audiamus. 10