| Verum quoniam non solum nauta significat sed | 147.1 |
| etiam favonius ipse insusurrat navigandi nobis Luculle | |
| tempus esse, et quoniam satis multa dixi, sit mihi | |
| perorandum. posthac tamen cum haec [tamen] quaere- | |
| mus, potius de dissensionibus tantis summorum viro- | 5 |
| rum disseramus <de> obscuritate naturae, deque errore | |
| tot philosophorum qui de [in] bonis contrariisque rebus | |
| tanto opere discrepant ut, cum plus uno verum esse | |
| non possit, iacere necesse sit tot tam nobiles discipli- | |
| nas, quam de oculorum sensuumque reliquorum men- | 10 |
| daciis et de sorite aut pseudomeno, quas plagas ipsi | |
| contra se Stoici texuerunt.' | |
| Tum Lucullus 'Non moleste' inquit 'fero nos haec | 148.1 |
| contulisse. saepius enim congredientes nos, et maxume | |
| in Tusculanis nostris, si quae videbuntur requiremus.' | |
| 'Optume' inquam, 'sed quid Catulus sentit, quid Hor- | |
| tensius?' | 5 |
| Tum Catulus 'Egone' inquit, 'ad patris revolvor sen- | |
| tentiam, quam quidem ille Carneadeam esse dicebat, | |
| ut percipi nihil putem posse, adsensurum autem non | |
| percepto id est opinaturum sapientem existumem, sed | |
| ita ut intellegat se opinari sciatque nihil esse quod | 10 |
| conprehendi et percipi possit. †per epochen illam om- | |
| nium rerum conprobans† illi alteri sententiae, nihil | |
| esse quod percipi possit, vehementer adsentior.' | |
| 'Habeo' inquam 'sententiam tuam nec eam admodum | |
| aspernor. sed tibi quid tandem videtur Hortensi?' | 15 |
| Tum ille ridens 'Tollendum'. | |
| 'Teneo te' inquam; 'nam ista Academiaest propria | |
| sententia'. |