xvii Kal. Apr. 43 Cordubae
C. ASINIUS POLLIO CICERONI S. D.
Minime mirum tibi debet videri nihil me scripsisse de re 10.31.1.1
publica postea quam itum est ad arma. nam saltus Castu-
lonensis, qui semper tenuit nostros tabellarios, etsi nunc
frequentioribus latrociniis infestior factus est, tamen nequa-
quam tanta in mora est quanta qui locis omnibus dispositi ab 5
utraque parte scrutantur tabellarios et retinent. itaque, nisi
nave perlatae litterae essent, omnino nescirem quid istic
fieret. nunc vero nactus occasionem, postea quam navigari
coeptum est, cupidissime et quam creberrime potero scribam
ad te. 10
  Ne movear eius sermonibus quem, tametsi nemo est qui 2.1
videre velit, tamen nequaquam proinde ac dignus est oderunt
homines, periculum non est. adeo est enim invisus mihi ut
nihil non acerbum putem quod commune cum illo sit.
natura autem mea et studia trahunt me ad pacis et libertatis 5
cupiditatem. itaque illud initium civilis belli saepe deflevi.
cum vero non liceret mihi nullius partis esse quia utrubique
magnos inimicos habebam, ea castra fugi in quibus plane
tutum me ab insidiis inimici sciebam non futurum. compulsus
eo quo minime volebam, ne in extremis essem, plane pericula 10
non dubitanter adii. Caesarem vero, quod me in tanta 3.1
fortuna modo cognitum vetustissimorum familiarium loco
habuit, dilexi summa cum pietate et fide. quae mea sententia
gerere mihi licuit ita feci ut optimus quisque maxime pro-
barit; quod iussus sum eo tempore atque ita feci ut appareret 5
invito imperatum esse. cuius facti iniustissima invidia
erudire me potuit quam iucunda libertas et quam misera
sub dominatione vita esset.
  Ita, si id agitur ut rursus in potestate omnia unius sint,
quicumque is est, ei me profiteor inimicum; nec periculum 10
est ullum quod pro libertate aut refugiam aut deprecer. sed 4.1
consules neque senatus consulto neque litteris suis praece-
perant mihi quid facerem; unas enim [post] Id. Mart. demum
a Pansa litteras accepi, in quibus hortatur me ut senatu
scribam me et exercitum in potestate eius futurum. * * * 5
quod, cum Lepidus contionaretur atque omnibus scriberet se
consentire cum Antonio, maxime contrarium fuit. nam
quibus commeatibus invito illo per illius provinciam legiones
ducerem? aut si cetera transissem, num etiam Alpis poteram
transvolare, quae praesidio illius tenentur? adde huc quod 10
perferri litterae nulla condicione potuerunt; sescentis enim
locis excutiuntur, deinde etiam retinentur ab Lepido
tabellarii. illud me Cordubae pro contione dixisse ne<mo> 5.1
vocabit in dubium, provinciam me nulli nisi qui ab senatu
missus venisset traditurum. nam de legione tricensima tra-
denda quantas con<ten>tiones habuerim quid ego scribam?
qua tradita quanto pro re publica infirmior fuerim futurus 5
quis ignorat? hac enim legione noli acrius aut pugnacius
quicquam putare esse. qua re eum me existima esse qui
primum pacis cupidissimus sim (omnis enim civis plane
studeo esse salvos), deinde qui et me et rem publicam
vindicare in libertatem paratus sim. 10
  Quod familiarem meum tuorum numero habes, opinione 6.1
tua mihi gratius est. invideo illi tamen quod ambulat et
iocatur tecum. quaeres quanti aestimem. si umquam licuerit
vivere in otio, experieris. nullum enim vestigium abs te
discessurus sum. 5
  Illud vehementer admiror, non scripsisse te mihi manendo
in provincia an ducendo exercitum in Italiam rei publicae
magis satis facere possim. ego quidem, etsi mihi tutius ac
minus laboriosum est manere, tamen, quia video tali
tempore multo magis legionibus opus esse quam provinciis, 10
quae praesertim reciperari nullo negotio possunt, constitui,
ut nunc est, cum exercitu proficisci. deinde ex litteris quas
Pansae misi cognosces omnia; nam tibi earum exemplar misi.
 XVII Kal. Apr. Corduba.