v Id. Dec. vel paulo post 44 Romae
M. CICERO S. D. D. BRUTO IMP. COS. DESIG.
Lupus, familiaris noster, cum a te venisset cumque Romae 11.5.1.1
quosdam dies commoraretur, ego eram in iis locis in quibus
maxime tuto me esse arbitrabar. eo factum est ut ad te
Lupus sine meis litteris rediret, cum tamen curasset tuas ad
me perferendas. Romam autem veni a. d. V Id. Dec., nec 5
habui quicquam antiquius quam ut Pansam statim con-
venirem; ex quo ea de te cognovi quae maxime optabam.
  Qua re hortatione tu quidem non eges, si ne in illa
quidem re quae a te gesta est post hominum memoriam
maxima hortatorem desiderasti. illud tamen breviter signi- 2.1
ficandum videtur, populum Romanum omnia a te exspectare
atque in te aliquando reciperandae libertatis omnem spem
ponere. tu si dies noctesque memineris, quod te facere certo
scio, quantam rem gesseris, non obliviscere profecto quantae 5
tibi etiam nunc gerendae sint. si enim iste provinciam nactus
erit, cui quidem ego semper amicus fui ante quam illum
intellexi non modo aperte sed etiam libenter cum re publica
bellum gerere, spem reliquam nullam video salutis.
  Quam ob rem te obsecro, iisdem precibus quibus senatus 3.1
populusque Romanus, ut in perpetuum rem publicam domi-
natu regio liberes, ut principiis consentiant exitus. tuum est
hoc munus, tuae partes; a te hoc civitas, vel omnes potius
gentes, non exspectant solum sed etiam postulant. quam- 5
quam, cum hortatione non egeas, ut supra scripsi, non utar
ea pluribus verbis; faciam illud quod meum est, ut tibi
omnia mea officia, studia, curas, cogitationes <in res omnis>
pollicear quae ad tuam laudem et gloriam pertinebunt.
quam ob rem velim tibi ita persuadeas, me cum rei publicae 10
causa, quae mihi vita mea est carior, tum quod tibi ipsi
faveam tuamque dignitatem amplificari velim, me tuis
optimis consiliis, amplitudini, gloriae nullo loco defuturum.