post. parte Quint. 50 Tarsi
M. CICERO S. D. M. CATONI
'Laetus sum laudari me' inquit Hector, opinor, apud 15.6.1.1
Naevium 'abs te, pater, a laudato viro.' ea est enim profecto
iucunda laus quae ab iis proficiscitur qui ipsi in laude vixe-
runt. ego vero vel gratulatione litterarum tuarum vel testi-
moniis sententiae dictae nihil est quod me non adsecutum 5
putem, idque mihi cum amplissimum tum gratissimum est,
te libenter amicitiae dedisse quod liquido veritati dares. et
si non modo omnes verum etiam multi Catones essent in
civitate nostra, in qua unum exstitisse mirabile est, quem ego
currum aut quam lauream cum tua laudatione conferrem? 10
nam ad meum sensum et ad illud sincerum ac subtile
iudicium nihil potest esse laudabilius quam ea tua oratio
quae est ad me perscripta a meis necessariis.
  Sed causam meae voluntatis (non enim dicam cupiditatis) 2.1
exposui tibi superioribus litteris. quae etiam si parum iusta
tibi visa est, hanc tamen habet rationem, non ut nimis
concupiscendus honos sed tamen, si deferatur a senatu,
minime aspernandus esse videatur. spero autem illum ordi- 5
nem pro meis ob rem publicam susceptis laboribus me non
indignum honore, usitato praesertim, existimaturum. quod
si ita erit, tantum ex te peto, quod amicissime scribis, ut, cum
tuo iudicio quod amplissimum esse arbitraris mihi tribueris,
si id quod maluero acciderit, gaudeas. sic enim fecisse te et 10
sensisse et scripsisse video, resque ipsa declarat tibi illum
honorem nostrum supplicationis iucundum fuisse, quod
scribendo adfuisti. haec enim senatus consulta non ignoro ab
amicissimis eius cuius <de> honore agitur scribi solere.
  Ego, ut spero, te propediem videbo, atque utinam re 15
publica meliore quam timeo!