Sext. 44(?) Athenis
|
|
CICERO F. TIRONI SUO DULCISSIMO S.
|
|
Cum vehementer tabellarios exspectarem cottidie, aliquando
|
16.21.1.1
|
venerunt post diem quadragensimum et sextum quam a vobis
|
|
discesserant. quorum mihi fuit adventus exoptatissimus. nam
|
|
cum maximam cepissem laetitiam ex humanissimi et carissimi
|
|
patris epistula, tum vero iucundissimae tuae litterae cumu-
|
5
|
lum mihi gaudi attulerunt. itaque me iam non paenitebat
|
|
intercapedinem scribendi fecisse, sed potius laetabar;
|
|
fructum enim magnum humanitatis tuae capiebam ex silentio
|
|
mearum litterarum. vehementer igitur gaudeo te meam sine
|
|
dubitatione accepisse excusationem.
|
10
|
Gratos tibi optatosque esse qui de me rumores adferuntur
|
2.1
|
non dubito, mi dulcissime Tiro, praestaboque et enitar ut in
|
|
dies magis magisque haec nascens de me duplicetur opinio.
|
|
qua re quod polliceris te bucinatorem fore existimationis
|
|
meae, firmo id constantique animo facias licet. tantum enim
|
5
|
mihi dolorem cruciatumque attulerunt errata aetatis meae
|
|
ut non solum animus a factis sed aures quoque a com-
|
|
memoratione abhorreant. cuius te sollicitudinis et doloris
|
|
participem fuisse notum exploratumque est mihi, nec id
|
|
mirum; nam cum omnia mea causa velles mihi successa,
|
10
|
tum etiam tua. socium enim te meorum commodorum
|
|
semper esse volui. quoniam igitur tum ex me doluisti, nunc
|
3.1
|
ut duplicetur tuum ex me gaudium praestabo.
|
|
Cratippo me scito non ut discipulum sed ut filium esse
|
|
coniunctissimum. nam cum [et] audio illum libenter tum
|
|
etiam propriam eius suavitatem vehementer amplector. sum
|
5
|
totos dies cum eo noctisque saepe numero partem; exoro
|
|
enim ut mecum quam saepissime cenet. hac introducta
|
|
consuetudine saepe inscientibus nobis et cenantibus obrepit
|
|
sublataque severitate philosophiae humanissime nobiscum
|
|
iocatur. qua re da operam ut hunc talem, tam iucundum,
|
10
|
tam excellentem virum videas quam primum.
|
|
Nam quid ego de Bruttio dicam, quem nullo tempore a me
|
4.1
|
patior discedere? cuius cum frugi severaque est vita tum
|
|
etiam iucundissima convictio; non est enim seiunctus iocus
|
|
a philologia et cottidiana συζητήσει. huic ego locum in
|
|
proximo conduxi et, ut possum, ex meis angustiis illius
|
5
|
sustento tenuitatem. praeterea declamitare Graece apud
|
5.1
|
Cassium institui, Latine autem apud Bruttium exerceri volo.
|
|
utor familiaribus et cottidianis convictoribus quos secum
|
|
Mitylenis Cratippus adduxit, hominibus et doctis et illi
|
|
probatissimis. multum etiam mecum est Epicrates, princeps
|
5
|
Atheniensium, et Leonides et horum ceteri similes. τὰ μὲν
|
|
οὖν καθ’ ἡμᾶς τάδε.
|
|
De Gorgia autem quod mihi scribis, erat quidem ille in
|
6.1
|
cottidiana declamatione utilis, sed omnia postposui dum
|
|
modo praeceptis patris parerem; διαρρήδην enim scripserat
|
|
ut eum dimitterem statim. tergiversari nolui, ne mea nimia
|
|
σπουδὴ suspicionem ei aliquam importaret. deinde illud
|
5
|
etiam mihi succurrebat, grave esse me de iudicio patris
|
|
iudicare. tuum tamen studium et consilium gratum accep-
|
7.1
|
tumque est mihi.
|
|
Excusationem angustiarum tui temporis accipio; scio enim
|
|
quam soleas esse occupatus. emisse te praedium vehementer
|
|
gaudeo feliciterque tibi rem istam evenire cupio. hoc loco me
|
5
|
tibi gratulari noli mirari; eodem enim fere loco tu quoque
|
|
emisse te fecisti me certiorem. habes! deponendae tibi sunt
|
|
urbanitates; rusticus Romanus factus es. quo modo ego
|
|
mihi nunc ante oculos tuum iucundissimum conspectum
|
|
propono! videor enim videre ementem te rusticas res, cum
|
10
|
vilico loquentem, in lacinia servantem ex mensa secunda
|
|
semina. sed, quod ad rem pertinet, me tum tibi defuisse aeque
|
|
ac tu doleo. sed noli dubitare, mi Tiro, quin te sublevaturus
|
|
sim, si modo fortuna me, praesertim cum sciam communem
|
|
nobis emptum esse istum fundum.
|
15
|
De mandatis quod tibi curae fuit est mihi gratum. sed
|
8.1
|
peto a te ut quam celerrime mihi librarius mittatur, maxime
|
|
quidem Graecus. multum mihi enim eripitur operae in
|
|
exscribendis hypomnematis. tu velim in primis cures ut
|
|
valeas, ut una συμφιλολογεῖν possimus. Anterum tibi
|
5
|
commendo.
|
|
Vale.
|
|